Περιεχόμενα
1. Διεθνής αξιολόγηση της κατάστασης υγείας της όρασης και της ποιότητας ζωής. 3
8. Οφθαλμικοί φακοί φιλτραρίσματος μπλε φωτός: Μια συστηματική ανασκόπηση 9
9. Δυστροφία κώνου με υπερφυσικές αποκρίσεις ράβδων: Μια σπάνια παραλλαγή γονιδίου KCNV2 10
11. Κηλίδες Drusen: Πρόγνωση της πρόοδο του ξηρού τύπου της ηλικιακής εκφύλισης της ωχράς κηλίδας 11
21. Βασικός ρόλος των μεταλλοπρωτεϊνασών των μικρογλοιακών πλεγμάτων στη χοριοειδική νεοαγγείωση 20
24. Χαρτογράφηση του διοφθαλμικού σκοτώματος σε εκφυλιστικές παθήσεις της ωχράς κηλίδας 22
26. MicroRNAs και ο άξονας HIF / VEGF σε οφθαλμικές νεοαγγειακές παθήσεις 24
1. Διεθνής αξιολόγηση της κατάστασης υγείας της όρασης και της ποιότητας ζωής.
Assi, L., Chamseddine, F., Ibrahim, P., Sabbagh, H., Rosman, L., Congdon, N., … & Swenor, B. K. (2021). A Global Assessment of Eye Health and Quality of Life: A Systematic Review of Systematic Reviews. JAMA ophthalmology. DOI: 10.1001 / jamaophthalmol.2021.0146
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Περισσότεροι από 1 δισεκατομμύριο άνθρωποι παγκοσμίως έχουν προβλήματα όρασης ή τύφλωση που οφείλονται σε παθήσεις που δυνητικά μπορούν να προληφθούν ή να διορθωθούν. Η ποιότητα ζωής, ένα σημαντικό μέτρο σωματικής, συναισθηματικής και κοινωνικής ευημερίας, φαίνεται να έχει αρνητική συσχέτιση με την κατάσταση όρασης, και όλο και περισσότερο, οι οφθαλμικές παρεμβάσεις αξιολογούνται για τη συσχέτισή τους με την ποιότητα ζωής.
ΣΚΟΠΟΣ
Να εξεταστεί η σχέση μεταξύ της κατάστασης της όρασης ή των οφθαλμικών παθήσεων και της ποιότητας ζωής και το αποτέλεσμα των οφθαλμικών παρεμβάσεων στην ποιότητα ζωής σε διεθνές επίπεδο, και σε όλη τη διάρκεια ζωής, μέσω μιας ομπρέλας ή ολιστικής προσέγγισης συστηματικών ανασκοπήσεων.
ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ ΑΠΟΔΕΙΚΤΙΚΩΝ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝ
Οι ηλεκτρονικές βάσεις δεδομένων MEDLINE, Ovid, Embase, Cochrane Database of Systematic Reviews, Proquest Dissertations και Theses Global αναζητήθηκαν από την αρχή έως τις 29 Ιουνίου 2020, χρησιμοποιώντας μια ολοκληρωμένη στρατηγική αναζήτησης. Συμπεριλήφθηκαν συστηματικές ανασκοπήσεις που αντιμετωπίζουν προβλήματα όρασης, οφθαλμικές παθήσεις ή οφθαλμικές παρεμβάσεις και ποσοτικές ή ποιοτικές μελέτες που αξιολογούν την ποιότητα ζωής που σχετίζεται με την υγεία, την όραση ή την ασθένεια. Ο έλεγχος των άρθρων, η αξιολόγηση της ποιότητας και η εξαγωγή δεδομένων πραγματοποιήθηκαν από 4 μελετητές που εργάζονται ανεξάρτητα με διπλή διαδικασία. Χρησιμοποιήθηκαν οι κρίσιμες φόρμες αξιολόγησης και εξαγωγής δεδομένων του Joanna Briggs Institute.
ΕΥΡΗΜΑΤΑ
Εννέα συστηματικές κριτικές μελέτες αξιολόγησαν τη σχέση μεταξύ της ποιότητας ζωής και της όρασης, του εκφυλισμού της ωχράς κηλίδας που σχετίζεται με την ηλικία, του γλαυκώματος, της διαβητικής αμφιβληστροειδοπάθειας ή των καταστάσεων οφθαλμών κληρονομικές (συμπεριλαμβανομένης της αμφιβληστροειδοπάθειας). Από αυτές, οι 5 ήταν κριτικές μελέτες για ποσοτικές έρευνες παρατήρησης, 3 ηταν αξιολογήσεις ποιοτικών ερευνών και 1 ήταν κριτική μελέτη για ποιοτικές και ποσοτικές μελέτες. Όλοι βρήκαν συσχέτιση μεταξύ της κατάστασης όρασης και της χαμηλότερης ποιότητας ζωής. Εξήντα συστηματικά σχόλια αφορούσαν τη διενέργεια τουλάχιστον 1 οφθαλμικής παρέμβασης σε σχέση με την ποιότητα ζωής. Συνολικά, διερευνήθηκαν 33 μοναδικές παρεμβάσεις, εκ των οποίων οι 25 βρέθηκαν να βελτιώνουν την ποιότητα ζωής των ασθενών σε σύγκριση με τις βασικές μετρήσεις συγκριτικά με μια ομάδα που δεν έλαβε οφθαλμική παρέμβαση.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ
Υπάρχει μια σταθερή σχέση μεταξύ της κατάστασης όρασης, των οφθαλμικών παθήσεων και της μειωμένης ποιότητας ζωής. Αυτά τα ευρήματα υποστηρίζουν την ανάγκη επιδίωξης διενέργειας οφθαλμικών παρεμβάσεων, όπως έγκαιρη χειρουργική επέμβαση καταρράκτη και θεραπεία με χρήση αντι-αγγειακού ενδοθηλιακού αυξητικού παράγοντα, για κοινές ασθένειες του αμφιβληστροειδούς, όπου ενδείκνυται, για τη βελτίωση της ποιότητας ζωής για εκατομμύρια ανθρώπους παγκοσμίως κάθε χρόνο.
2. Αντιμετώπιση του φόβου που προκαλείται από τη νόσο COVID ‐ 19 για τη βελτίωση επισκεψιμότητας στις κλινικές για ασθενείς που πάσχουν από υγρού τύπου με ηλικιακή εκφύλιση της ωχράς κηλίδας
Fung, T. H., Kuet, M. L., Patel, M. K., & Puri, P. (2020). Addressing COVID‐19 fear to improve clinic attendance for patients with wet age‐related macular degeneration. Acta ophthalmologica. DOI: 10.1111/aos.14520
Σύμφωνα με τις συστάσεις των Βρετανικών-Εθνικών (Royal College of Ophthalmologists, 2020) και διεθνών (American Academy of Ophthalmology, 2020) οφθαλμολογικών εταιρειών, παρέχεται μόνο επείγουσα φροντίδα υγείας στις οφθαλμολογικές. Παρά την εφαρμογή μέτρων προφύλαξεις για τη μείωση του κινδύνου μετάδοσης της νόσου COVID ‐ 19 στις κλινικές (Royal College of Ophthalmologists, 2020), έχει παρατηρηθεί μια απότομη πτώση επισκέψεων στις κλινικές για τους ασθενείς με απειλητικές για την όραση καταστάσεις, όπως η υγρού τύπου ηλικιακή εκφύλιση της ωχράς κηλίδας. Υπάρχουν αυξανόμενες ενδείξεις ότι οι ασθενείς αποφεύγουν το νοσοκομείο επειδή φοβούνται να μην προσβληθούν από τον κορωνοϊός COVID ‐ 19 (Wong et al., 2020). Αξιολογήθηκε η επίδραση της νόσου COVID ‐ 19 στο ποσοστό παρακολούθησης ασθνενών στην κλινική, που πάσχουν από υγρού τύπου ΣΕΗΩ και εάν η μη παρακολούθηση στα τμήματα οφθαλμολογίας θα μπορούσε να βελτιωθεί αντιμετωπίζοντας τους φόβους των ασθενών να νοσήσουν από COVID-19.
Προσκλήθηκαν όλοι οι ασθενείς με υγρού τύπου ΣΗΕΩ που έχουν προγραμματιστεί να διενεργήσουν θεραπεία με ενδοϋαλωειδική ένεσης στο νοσοκομείο, από τις 27 Απριλίου 2020 έως την 1η Μαΐου 2020, για να συμμετάσχουν σε μια ανώνυμη έρευνα προκειμένου να εκτιμηθεί η αντίληψή τους για την προσωπική ασφάλεια στην κλινική, κατά τη διάρκεια της πανδημίας COVID ‐ 19. Οι ασθενείς που επισκέφθηκαν την Μονάδα έλαβαν ένα αυτοσυμπληρώμενο ερωτηματολόγιο ενώ πραγματοποιήθηκε τηλεφωνική έρευνα για του ασθενείς που δεν προσήλθαν στο ραντεβού τους. Σε όλους τους ασθενείς, διερευνήθηκε η ενημέρωση που είχαν σχετικά με τα τρέχοντα μέτρα προφύλαξης της κλινικής για τον κορωνοϊό, για την ελαχιστοποίηση της λοίμωξης και την αντίληψή τους για προσωπική τους ασφάλεια και εάν υπήρχε απαίτηση να φορούν μάσκα προσώπου ή κάλυμμα. Οι ασθενείς που δεν προσήλθαν στο ραντεβού τους, ρωτήθηκαν για τους λόγους για τους οποίους δεν προσήλθαν και εάν θα ήταν πιο πιθανό να παρευρεθούν εφόσον είχαν ενημερωθεί εκ των προτέρων για τις προφυλάξεις που έχουν ληφθεί.
Συνολικά από 264 ασθενείς που είχαν προγραμματιστεί να επισκεφθούν κλινική, το 46% δεν προσήλθε στο ραντεβού τους. Συνολικά 253 ασθενείς ολοκλήρωσαν την έρευνα (ποσοστό ολοκλήρωσης 96%), εκ των οποίων οι 123 δεν προσήλθαν στο ραντεβού τους, ενώ 130 το πραγματοποίησαν. Το 85% των ασθενών που δεν παρακολούθησαν το ραντεβού τους, ανέφερε ότι ο λόγος ήταν επειδή ένιωθαν φόβο να προσβληθούν από τη νόσο COVID ‐ 19.
Το 98% των ασθενών που δεν επισκέφθηκαν το νοσοκομείο δήλωσε ότι δεν γνώριζε τα μέτρα προφύλαξης για την ελαχιστοποίηση της μόλυνσης, ενώ το 71% δήλωσε ότι θα είχαν προσέλθει εάν είχαν ενημερωθεί εκ των προτέρων για αυτές τις προφυλάξεις. Το 51% των ασθενών που προσήλθε στο ραντεβού του φοβόταν ότι θα νοσήσει από COVID ‐ 19, το 62% δεν γνώριζε τις προφυλάξεις που εφαρμόστηκαν στην κλινική και το 53% δήλωσε ότι θα ήταν λιγότερο φοβισμένοι εάν είχαν ενημερωθεί προηγουμένως για αυτές τις προφυλάξεις.
Η μελέτη έδειξε ότι κατά τη διάρκεια της πανδημίας COVID ‐ 19, υπάρχει μια σημαντική δυσχέρεια διαχείρισης ραντεβού στην οφθαλμολογική κλινική σε ασθενείς με υγρού τύπου ΣΕΗΩ, που σχετίζεται με την εκδήλωση φόβου ότι δεν είναι αρκετά ασφαλές να διενεργήσουν τις επισκέψεις. Η εκ των προτέρων ενημέρωση των ασθενών σχετικά με τις τοπικές προφυλάξεις που ισχύουν για την ελαχιστοποίηση του κινδύνου της λοίμωξης, μπορεί να είναι ο πιο αποτελεσματικός τρόπος να οδηγηθούν οι ασθενείς να νιώθουν ασφαλέστεροι και να διενεργήσουν τα ραντεβού τους. Η ενημέρωση των ασθενών θα μπορούσε καλύτερα να επιτευχθεί μέσω επιστολής/mail ή τηλεφώνου. Ενώ η συζήτηση σχετικά με τη χρήση των προσωπίδων και των μασκών σε ασθενείς συνεχίζεται παγκοσμίως, τα ευρήματά μας δείχνουν ότι πολλοί ασθενείς θα αισθανόταν ασφαλέστεροι εάν ήταν απαραίτητο να φορούν κάποια από αυτά τα προστατευτικά μέσα κατά την επίσκεψή τους στην κλινική.
3. Εφαρμογή εργαλείων CRISPR για παραλλαγή ερμηνείας και μοντελοποίηση ασθενειών για κληρονομικές δυστροφίες του αμφιβληστροειδούς
Fuster-García, C., García-Bohórquez, B., Rodríguez-Muñoz, A., Millán, J. M., & García-García, G. (2020). Application of CRISPR Tools for Variant Interpretation and Disease Modeling in Inherited Retinal Dystrophies. Genes, 11(5), 473. DOI: 10.3390/genes11050473
Οι κληρονομικές δυστροφίες του αμφιβληστροειδούς είναι μια ποικιλία από σπάνιες ασθένειες που συλλογικά ευθύνονται ως η κύρια αιτία για την απώλεια όρασης γενετικής προέλευσης παγκοσμίως. Εκτός από κλινική ποικιλομορφία, αυτές οι διαταραχές απώλειας όρασης παρουσιάζουν υψηλή γενετική ετερογένεια. Μέχρι σήμερα, πάνω από 250 γονίδια έχουν συσχετιστεί με δυστροφίες του αμφιβληστροειδούς με αναφερόμενες αιτιώδεις μεταλλάξεις πάσης φύσεως (απώλειες, μετατόπιση πλαισίου, μεγάλες αναδιατάξεις και ούτω καθεξής). Εκτός από μια μεγάλη ποικιλία μεταλλάξεων, οι περισσότερες από αυτές είναι μοναδικές και επηρεάζουν μία ή λίγες οικογένειες, καθιστώντας την πρόκληση να προσδιοριστούν τα πρόσφατα αναγνωρισμένα υποψήφια γονίδια ή να καθοριστεί η παθογένεια αμφίβολων μεταλλάξεων σε περιοχές του γονιδίου που σχετίζονται με αυτές τις ασθένειες.
Μια επαναλαμβανόμενη επιλογή περιλαμβάνει την τροποποίηση του γονιδίου εργαστηριακά (in vitro) ή σε πραγματικές συνθήκες (in vivo) ώστε να αντιπαραβάλλεται ο φαινότυπος που προκύπτει (συμπτώματα) και το μοριακό αποτύπωμα (γονιδιακή μετάλλαξη). Για την ταυτοποίηση συγκεκριμένων μεταλλάξεων, η διαδικασία πρέπει να βασίζεται στην προσομοίωση της ακριβούς γενετικής μετάλλαξης, η οποία, μέχρι πρόσφατα, αποδείχθηκε δύσκολη προσπάθεια. Η άνοδος της τεχνολογίας CRISPR / Cas9 και η προσαρμογή της στη γενετική μηχανική προσφέρει τώρα μια πληθώρα εργαλείων για τη διευκόλυνση της διαδικασίας των λειτουργικών μελετών. Εδώ εξετάζεται η εφαρμογή αυτών των RNA-προγραμματιζόμενων νουκλεασών Cas9 με καλλιέργειες κυττάρων σε μοντέλα πειραματόζωων για να διευκρινιστεί ο ρόλος των νέων γονιδίων και μεταλλάξεών τους στις δυστροφίες του αμφιβληστροειδούς.
4. Συσχέτιση της χρήσης της φαρμακευτικής ουσίας μετφορμίνης με την ηλικιακή εκφύλιση της ωχράς κηλίδας (ΙΕΩΚ)
Blitzer, A. L., Ham, S. A., Colby, K. A., & Skondra, D. (2021). Association of metformin use with age-related macular degeneration: a case-control study. JAMA ophthalmology, 139(3), 302-309. DOI: 10.1001/jamaophthalmol.2020.6331
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Ο εκφυλισμός της ωχράς κηλίδας που σχετίζεται με την ηλικία είναι η κύρια αιτία της μη αναστρέψιμης τύφλωσης σε ηλικιωμένα άτομα και φαίνεται να μην έχει αποτελεσματικά προληπτικά μέτρα. Το κοινό αντιδιαβητικό φάρμακο μετφορμίνη έχει αποδειχθεί ότι έχει προστατευτικά αποτελέσματα σε πολλές ασθένειες που σχετίζονται με την ηλικία και μπορεί να έχει τη δυνατότητα προστασίας από την ανάπτυξη της ΗΕΩΚ.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
Σε αυτή τη μελέτη, η χρήση της φαρμακευτικής ουσίας μετφορμίνης συσχετίστηκε με μειωμένες πιθανότητες ανάπτυξης ΗΕΩΚ. Αυτή η συσχέτιση εξαρτάται από τη χορηγούμενη δοσολογία, με μεγαλύτερο όφελος σε χαμηλές έως μέτριες δόσεις. Όταν εξετάστηκαν μόνο ασθενείς με διαβήτη, διαπιστώθηκε η διατήρηση της εξαρτώμενης από τη δόση μείωσης των πιθανοτήτων των ασθενών που αναπτύσσουν ΗΕΩΚ. Η μετφορμίνη δεν φαίνεται να είναι προστατευτική σε ασθενείς με διαβήτη και συνυπάρχουσα διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια. Αυτή η μελέτη δείχνει ότι η μετφορμίνη μπορεί να είναι χρήσιμη ως προληπτική θεραπεία για την ΗΕΩΚ και παρέχει τη βάση για πιθανές προοπτικές κλινικές δοκιμές.
5. Συσχέτιση των μεταβολών του αμφιβληστροειδούς με τους νευροαπεικονιστηκούς βιοδείκτες της Νόσου Αλτσχάιμερ με φυσιολογικές γνωστικές λειτουργίες
Byun, M. S., Park, S. W., Lee, J. H., Yi, D., Jeon, S. Y., Choi, H. J., … & KBASE Research Group. (2021). Association of Retinal Changes With Alzheimer Disease Neuroimaging Biomarkers in Cognitively Normal Individuals. JAMA ophthalmology. DOI: 10.1001/jamaophthalmol.2021.0320
ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΟ ΕΡΩΤΗΜΑ
Μπορούν οι βιοδείκτες του αμφιβληστροειδούς να αντανακλούν πραγματικές (in vivo) εγκεφαλικές ανωμαλίες που σχετίζονται με τη νόσο του Alzheimer σε ηλικιωμένους με φυσιολογικές γνωστικές λειτουργίες;
ΕΥΡΗΜΑΤΑ
Σε αυτήν τη μελέτη διατομής, η οποία περιελάμβανε 49 συμμετέχοντες, ο καθυστέρηση απόκρισης έμμεσου χρόνου που σημειώθηκε στο πολυεστιακό ηλεκτροαμφλιβληστροειδογραφημα (ΗΑΓ), καθώς και το μειωμένο περιφερειακό πάχος της στιβάδας των ινών της ωχράς κηλίδας και του αμφιβληστροειδούς, συσχετίστηκε με εναπόθεση αμυλοειδούς-β και στο εσωτερικό πλέγμα του συμπλέγματος των γαγγλίων κυττάρων. Το πάχος συσχετίστηκε με τον νευροεκφυλισμό που σχετίζεται με τη νόσο του Alzheimer σε γνωστικά φυσιολογικά άτομα. Ένα μοντέλο διαλογής με βάση αυτά τα αποτελέσματα έδειξε 90% διαγνωστική ακρίβεια για την ανίχνευση εναπόθεσης αμυλοειδούς-β σε άτομα με φυσιολογική γνωστική λειτουργία.
ΣΗΜΑΣΙΑ
Αυτή η μελέτη σημείωσε ότι οι βιοδείκτες του αμφιβληστροειδούς μπορούν να αντανακλούν σε πραγματικό επίπεδο εγκεφαλικές ανωμαλίες που σχετίζονται με τη νόσο Alzheimer σε ηλικιωμένα άτομα με φυσιολογικές γνωστικές λειτουργίες, γεγονός που υποδηλώνει το δυναμικό των βιοδεικτών του αμφιβληστροειδούς ως υποκατάστατων βιοδεικτών της πρώιμης εμφάνισης της νόσου του Alzheimer.
6. Συσχέτιση πολυμορφισμών γονιδίων ARMS2 και CFH με τη νεοαγγειακή ηλικιακή εκφύλιση ωχράς κηλίδας ΝΗΕΩΚ
Supanji, S., Romdhoniyyah, D. F., Sasongko, M. B., Agni, A. N., Wardhana, F. S., Widayanti, T. W., … & Oka, C. (2021). Associations of ARMS2 and CFH Gene Polymorphisms with Neovascular Age-Related Macular Degeneration. Clinical Ophthalmology (Auckland, NZ), 15, 1101. DOI https://doi.org/10.2147/OPTH.S298310
ΣΚΟΠΟΣ
Αυτή η μελέτη στόχευε στον προσδιορισμό της συσχέτισης των πολυμορφισμών ARMS2 A69S, ARMS2 del443ins54 και CFH Y402H CFH με τη νεοαγγειακή ηλικιακή εκφύλιση ωχράς κηλίδας ΝΗΕΩΚ για πρώτη φορά σε πληθυσμό Ινδονησιακό.
ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΙ
Η μελέτη περίπτωσης-ελέγχου περιελάμβανε 104 ασθενείς με ΝΗΕΩΚ και 100 άτομα στην ομάδα ελέγχου (μη ασθενείς). Η διάγνωση της ΝΗΕΩΚ αξιολογήθηκε από ειδικούς του αμφιβληστροειδούς βάσει της έγχρωμης φωτογραφίας και της τομογραφίας οπτικής συνοχής. Οι πολυμορφισμοί στα CFH Y402H και ARMS2 A69S αναλύθηκαν με πολυμορφισμό μήκους θραύσματος περιορισμού PCR (PCR-RFLP), ενώ το ARMS2Το del443ins54 αξιολογήθηκε με ανάλυση βασισμένη σε PCR.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
Τα ευρήματά μας δείχνουν ότι οι πολυμορφισμοί ARMS2 A69S και ARMS2 del443ins54 σχετίζονται στενά με τον κίνδυνο εμφάνισης νεοαγγειακή ηλικιακή εκφύλιση ωχράς κηλίδας για πρώτη φορά σε πληθυσμό της Ινδονησίας. Ο κίνδυνος εμφάνισης της ΝΗΕΩΚ αυξήθηκε όταν η παρουσία αλληλόμορφων κινδύνου από το ARMS2 A69S συνδυάστηκε με την παρουσία υπέρτασης.
7. Το σύνδρομο Bardet-Biedl-7 ( BBS7 ) δείχνει το θεραπευτικό δυναμικό και έναν φαινότυπο δυστροφίας κωνίων που ανακεφαλαιώνεται και στα πρωτεύοντα είδη (πυθίκους) εκτός από τους ανθρώπους.
Aleman, T. S., O’Neil, E. C., O’Connor, K., Jiang, Y. Y., Aleman, I. A., Bennett, J., … & Toussaint, B. W. (2021). Bardet-Biedl syndrome-7 (BBS7) shows treatment potential and a cone-rod dystrophy phenotype that recapitulates the non-human primate model. Ophthalmic Genetics, 1-14. DOI: 10.1080 / 13816810.2021.1888132
ΣΚΟΠΟΣ
Να παρέχει έναν λεπτομερή οφθαλμικό φαινότυπο δύο άνδρες ασθενείς με Bardet-Biedl Σύνδρομο (BBS) που οφείλεται σε μεταλλάξεις στα BBS7 γονίδιο.
ΜΕΘΟΔΟΙ
Δύο αδέλφια ηλικίας 26 (Ασθενής 1, P1) και 23 (Ρ2) ετών υποβλήθηκαν σε ολοκληρωμένη οφθαλμική αξιολόγηση για πάνω από τρία χρόνια. Η οπτική λειτουργία αξιολογήθηκε με ηλεκτροαμφιβληστροειδογράφημα πλήρους πεδίου (ffERGs), κινητική και χρωματική περιμετρία, πολυτροπική απεικόνιση με τομογραφία οπτικής συνοχής φάσματος (SD-OCT), αυτοφθορισμός fundus (FAF) με βραχεία (SW) και εγγύς υπέρυθρες (NIR) ακτιβολίες διέγερσης και προσαρμοστική οπτική σάρωση φωτός οφθαλμοσκόπηση (AOSLO).
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ
Και τα δύο αδέλφια είχαν ιστορικό παχυσαρκίας και μεταδεξιακής πολυδαχτυλία. Ο P2 είχε διαγνώσεις σακχαρώδη διαβήτη τύπου 1, νόσο του Addison, διαταραχή αυτισμού-φάσματος υψηλής λειτουργίας και μυωπία -12D. Οι οπτικές οξύτητες ήταν καλύτερες από τις 20/30. Τα κινητικά πεδία ήταν περιορισμένα. Τα ffERGs με μεσολάβηση κωνίων ήταν μη ανιχνεύσιμα, τα ERG ράβδων ήταν ~ 80% του φυσιολογικού μέσου όρου. Η στατική περιμετρία έδειξε σοβαρή δυσλειτουργία κεντρικών κωνίων και ραβδίων. Μια δομική-λειτουργική αποσύνδεση επιβεβαιώθηκε για παραμέτρους που σχετίζονται με κωνία και ραβδία. Η επιδείνωση των παραπάνω ανωμαλιών τεκμηριώθηκε από τους ελέγχους SD-OCT και FAF στο P2 που έγινε σε 3 χρόνια.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ
Ο εκφυλισμός του αμφιβληστροειδούς που σχετίζεται με τη μετάλλαξη BBS7 μπορεί να παρουσιαστεί ως ένα προοδευτικό μοτίβο δυστροφίας κωνίων, που θυμίζει παρόμοιες εκδηλώσεις τόσο στα πρωτεύοντα είδη όσο και στους ανθρώπους.
8. Οφθαλμικοί φακοί φιλτραρίσματος μπλε φωτός: Μια συστηματική ανασκόπηση
Vagge, A., Ferro Desideri, L., Del Noce, C., Di Mola, I., Sindaco, D., & Traverso, C. E. (2021, March). Blue light filtering ophthalmic lenses: A systematic review. In Seminars in Ophthalmology (pp. 1-8). Taylor & Francis. DOI: 10.1080 / 08820538.2021.1900283
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Οι μπλε φακοί (ΒΒ) συμπεριλαμβανομένων των γυαλιών και των ενδοφθάλμιων φακών λειτουργούν ως φίλτρα, μειώνοντας τη διέλευση του φωτός μικρού μήκους κύματος. Τα γυαλιά BB διατίθενται στο εμπόριο με σκοπό τη μείωση των συμπτωμάτων κόπωσης των ματιών κατά τη χρήση ψηφιακών συσκευών, τη βελτίωση της ποιότητας του ύπνου και ενδεχομένως να παρέχουν προστασία από τη φωτοτοξικότητα του αμφιβληστροειδούς. Οι ενδοφθάλμιοι φακοί BB μετά από χειρουργική επέμβαση καταρράκτη μπορεί να εμφυτευτούν επειδή πιστεύεται ότι αποτρέπουν την εξέλιξη της εκφύλισης της ωχράς κηλίδας (AMD).
ΜΕΘΟΔΟΙ
Η παρούσα μελέτη είναι μια συστηματική ανασκόπηση που στοχεύει στην ανάλυση της κλινικής αποτελεσματικότητας των φακών BB στην πρόληψη των οφθαλμικών διαταραχών που σχετίζονται με το μπλε φως, συμπεριλαμβανομένης της εξέλιξης της AMD, της κόπωσης των ματιών και της επίδρασής τους στην ποιότητα του ύπνου. Αναζητήθηκε το Medline, το PubMed, το Web of Science και τη βιβλιοθήκη Cochrane μέχρι τον Μάιο του 2020.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ
Αν και έχουν διεξαχθεί αρκετές μελέτες για τη διερεύνηση των φακών ΒΒ, η κλινική αποτελεσματικότητα για την πρόληψη ή την εξασθένιση των προαναφερθέντων οφθαλμικών διαταραχών είναι συχνά θεωρητική ή βασίζεται σε εργαστηριακά ή πειράματα σε ζώα.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ
Μέχρι σήμερα, υπάρχει έλλειψη σταθερών ενδείξεων για μια ευρύτερη κλίμακα εισαγωγής φακών BB στην κλινική πρακτική.
9. Δυστροφία κώνου με υπερφυσικές αποκρίσεις ράβδων: Μια σπάνια παραλλαγή γονιδίου KCNV2
Esteves-Leandro, J., Torres-Costa, S., Estrela-Silva, S., Santos-Silva, R., Brandão, E., Grangeia, A., … & Rocha-Sousa, A. (2021). Cone dystrophy with supernormal rod responses: A rare KCNV2 gene variant. European Journal of Ophthalmology, 11206721211000000. doi: 10.1177 / 11206721211000000.
ΣΚΟΠΟΣ
Η περιγραφή κλινικών, ηλεκτροφυσιολογικών και γενετικών ευρήματων τριών πορτογαλικών οικογενειών με μια σπάνια παραλλαγή στο γονίδιο KCNV2 με αποτέλεσμα «δυστροφία κωνίων με υπερφυσικές αποκρίσεις ραβδίωνν» (CDSRR).
ΜΕΘΟΔΟΙ
Αναδρομική κλινική μελέτη πέντε ατόμων από τρεις ασύνδετες οικογένειες με εμφάνισης μετάλλαξης CDSRR. Η οφθαλμολογική εξέταση περιγράφηκε σε όλους τους ασθενείς και περιελάμβανε έλεγχος έγχρωμης όρασης, φωτογραφία fundus, απεικόνιση αυτόματου φθορισμού fundus (FAF), τομογραφία φασματικής περιοχής-οπτικής συνοχής (SD-OCT), ηλεκτροαμφιβληστροειδογράφημα προτύπων (ERG) και ERG πλήρους πεδίου. Η μετάλλαξη διαλογής του γονιδίου KCNV2 πραγματοποιήθηκε με την ακολουθία Sanger και αλληλούληχηση επόμενης γενεάς (Next Generation).
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ
Όλοι οι ασθενείς εμφάνισαν φωτοφοβία με έναρξη κατά τη παιδική ηλικία και προοδευτική απώλεια οπτικής οξύτητας με διάφορους βαθμούς σοβαρότητας. Στην πολυτροπική απεικόνιση, παρατηρήθηκαν διάφοροι βαθμοί διαταραχών του μελάχρουν επιθηλίου της χρωστικής του αμφιβληστροειδούς και της εξωτερικής ατροφίας του αμφιβληστροειδούς, οι οποίες τείνουν να είναι χειρότερες με την πάροδο της ηλικίας. Ο μοριακός έλεγχος εντόπισε μια σπάνια παραδοχή περικοπής (p.Glu209Ter) στην ομοζυγωτικότητα σε δύο οικογένειες και σε σύνθετη ετεροζυγωτικότητα σε μια τρίτη οικογένεια. Τρεις ασθενείς έδειξαν αλλαγές ERG χαρακτηριστικές του CDSRR, ωστόσο, δύο ασθενείς παρουσίασαν ελλιπή ηλεκτροφυσιολογικά χαρακτηριστικά της νόσου.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
Μια σπάνια παραλλαγή στο γονίδιο KCNV2 εντοπίστηκε σε πέντε ασθενείς από τρεις πορτογαλικές οικογένειες. Αυτή η παραλλαγή οδηγεί συχνά σε μια σοβαρή και προοδευτική μορφή αμφιβληστροειδοπάθειας. Παρατηρήθηκε σημαντική μεταβλητότητα στις αποκρίσεις ERG μεταξύ ασθενών με αυτήν την μετάλλαξη KCNV2.
10. Ανίχνευση της γονιδιακής έκφρασης που σχετίζεται με τον μηχανισμό αυτοφάγωσης σε επίπεδο κυτταρικής έκφρασης στην ηλικιακή εκφύλιση της ωχράς κηλίδας
Shu, C. W., Bee, Y. S., Chen, J. L., Tsen, C. L., Tsai, W. L., & Sheu, S. J. (2021). Detection of Autophagy-Related Gene Expression by Conjunctival Impression Cytology in Age-Related Macular Degeneration. Diagnostics, 11(2), 296. DOI: 10.3390/diagnostics11020296
ΣΚΟΠΟΣ
Διερεύνηση του συσχετισμού της γονιδιακής έκφρασης που σχετίζεται με τον μηχανισμό αυτοφάγωσης με την ηλικιακή εκφύλιση της ωχράς κηλίδας.
ΜΕΘΟΔΟΙ
Οι ασθενείς με ΗΕΩΚ στρατολογήθηκαν για ανάλυση σε κυτταρικό επίπεδο του επιπεφυκότα. Το mRNA αξιολογήθηκε με αλυσιδωτή αντίδραση πολυμεράσης σε πραγματικό χρόνο (RT-PCR) για να εκτιμηθεί εάν η έκφραση 26 γονιδίων που σχετίζονται με τον μηχανισμό αυτοφάγωσης (ATGs) συνδέεται με την πάθηση της ΗΕΩΚ. Περαιτέρω μελέτες σχετικά με τη βιωσιμότητα των κυττάρων και την αυτοφαγική ροή σε απόκριση στο οξειδωτικό στρες από το Η2Ο2 πραγματοποιήθηκαν σε κυτταρικές σειρές επιθηλιακής χρωστικής ανθρώπινου αμφιβληστροειδούς (RPE) με βάση τα αποτελέσματα της κυτταρικής ανάλυσης.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ
Τόσο οι νεοαγγειακές τύπος της ΗΕΩΚ (nAMD) όσο και οι πολυποδοειδείς χοριοειδικές αγγειοπάθειες (PCV) είχαν σημαντικά υψηλότερα επίπεδα mRNA σχετιζόμενων με υποδοχέα γάμμα-αμινοβουτυρικού οξέος πρωτεΐνης τύπου 1 (GABARAPL1) και πρωτεΐνες που σχετίζονται με μικροσωληνίσκους 1Α / 1Β ελαφριά αλυσίδα 3Β (MAP1LC3B) από την ομάδα ελέγχου, αλλά δεν υπήρχε σημαντική διαφορά μεταξύ αυτών των δύο ομάδων. Η διαφορά ηλικίας υπήρχε μόνο στην ομάδα των ασθενών με ΗΕΩΚ. Η έκφραση GABARAPL1 και MAP1LC3B mRNA αυξήθηκε σημαντικά μετά από οξύ οξειδωτικό στρες σε κύτταρα του μελάχρουν επιθηλιακών χρωστικών του αμφιβληστροειδούς (ARPE-19). Η βιωσιμότητα των κυττάρων αυξήθηκε σημαντικά και μειώθηκε στα κύτταρα που φιλοξενούν τον φορέα έκφρασης GABARAPL1 και σιγήθηκε με siRNA έναντι του GABARAPL1, αντίστοιχα, κατά τη διάρκεια βραχυπρόθεσμου οξειδωτικού στρες, ενώ η βιωσιμότητα αυξήθηκε στα σιγασμένα με GABARAPL1 κύτταρα μετά από μακροχρόνιο οξειδωτικό στρες. Η σιγή του ίδιου του GABARAPL1 προκάλεσε μείωση της αυτοφαγικής ροής τόσο σε βραχυπρόθεσμο όσο και σε μακροπρόθεσμο οξειδωτικό στρες.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
Η μελέτη μας έδειξε τη δυνατότητα αξιολόγησης της γονιδιακής έκφρασης που σχετίζεται με τον μηχανισμό αυτοφάγωσης σε κύτταρα του επιπεφυκότα. Το GABARAPL1 ήταν σημαντικά υψηλότερο στην ΗΕΩΚ. Παρόλο που μια εργαστηριακή (in vitro) μελέτη έδειξε μια αρχική προστατευτική επίδραση της αυτοφαγωσης, μια μελέτη κυτταρικής βιωσιμότητας αποκάλυψε την πιθανότητα επιβλαβούς δράσης μετά από μακροχρόνιο οξειδωτικό στρες.
11. Κηλίδες Drusen: Πρόγνωση της προόδου του ξηρού τύπου της ηλικιακής εκφύλισης της ωχράς κηλίδας
Jhingan, M., Singh, S. R., Samanta, A., Arora, S., Tucci, D., Amarasekera, S., … & Chhablani, J. (2021). Drusen ooze: Predictor for progression of dry age-related macular degeneration. Graefe’s Archive for Clinical and Experimental Ophthalmology, 1-8. DOI: 10.1007 / s00417-021-05147-7
ΙΣΤΟΡΙΚΟ
Η αξιολόγηση της φυσικής ιστορίας των κηλίδων drusen και ο ρόλος τους ως προγνωστικού παράγοντα για την εξέλιξη του ξηρού τύπου ηλικιακής εκφύλισης της ωχράς κηλίδας (ΙΕΩΚ).
ΜΕΘΟΔΟΙ
Πολυκεντρική σειρά περιστατικών παρατήρησης 72 οφθαλμών (72 ασθενείς) με ξηρού τύπου ΙΕΩΚ με ελάχιστη παρακολούθηση 4 ετών. Οι κηλίδες Drusen εντοπίστηκαν σε σαρώσεις μέτρησης όγκου με τομογραφία οπτικής συνοχής (OCT) και χαρακτηρίστηκαν για την εμφάνιση εξιδρώματος drusen κατά την έναρξη παρακολούθησης έως την τελευταία επίσκεψη. Οι κηλίδες Drusen ορίστηκαν ως υπερ-αντανακλαστικές κουκκίδες που υπερέβαιναν ένα εξιδρωματικό drusen ή pseudodrusen, ή υπερ-αντανακλαστικό μελάγχρουν επιθήλιο πάνω από το drusen ή τα ισοανακλαστικά σημεία στο επίπεδο του εξωτερικού πυρηνικού στρώματος. Η επακόλουθη συχνότητα εμφάνισης ατελούς μελάγχρου επιθηλίου του αμφιβληστροειδούς και ατροφίας εξωτερικής στιβάδας του αμφιβληστροειδούς (iRORA), πλήρους μελάγχρουν επιθηλίου του αμφιβληστροειδούς και ατροφίας του εξωτερικού αμφιβληστροειδούς (cRORA) και νεοαγγειακής ΙΕΚΩ (nAMD) αξιολογήθηκαν στατιστικά.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ
Συνολικά, μελετήθηκαν 72 οφθαλμοί με μέση παρακολούθηση 68,89 (± 25,57 μήνες). Στην παρουσίαση, 11 οφθαλμοί (15,3%) είχαν ένα μόνο τύπο drusen, ενώ 61 οφθαλμοί (84,7%) είχαν μικτού τύπου drusen. Τα ριτοειδή ψευδοdrusen ήταν συχνότερα (84,7%) ακολουθούμενα από μαλακό drusen (66,6%). Τα εξιδρώματα Drusen παρατηρήθηκε σε 47 οφθαλμούς (65,2%) κατά την παρουσίαση. Η παρουσία ντοζέρνης εκτοξεύτηκε στη γραμμή βάσης (p <0,01) και στην καλύτερη διορθωμένη οπτική οξύτητα βάσης (BCVA) (p = 0,04) συσχετίστηκε σημαντικά με την ανάπτυξη αλλοιώσεων τύπων iRORA και cRORA. Συνολικά, 14 οφθαλμοί εξελίχθηκαν από το iRORA σε cRORA κατά τη μέση παρακολούθηση των 29,14 (± 24,33) μηνών. Οι πιθανότητες μετεξέλιξης στο iRORA ή στο cRORA ήταν 20,3 φορές μεγαλύτερες για τους οφθαλμούς με εμφάνιση ορού στις κηλίδες drusen κατά την έναρξη (95% CI, 4.4-94.2).
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ
Στη ξηρού τύπου ΙΕΩΚ, οι εμφάνιση κηλίδων drusen είναι ένα χρήσιμος προγνωστικός παράγοντας για την πρόβλεψη της εξέλιξης σε αλλοιώσεις σε iRORA και cRORA με την πάροδο του χρόνου.
12. Η έκτοπη έκφραση στο γονίδιο BBS1 διασώζει την ανδρική υπογονιμότητα, αλλά όχι τον εκφυλισμό του αμφιβληστροειδούς, σε ένα μοντέλο πειραματόζωων ποντικών με BBS1
Cring, M. R., Meyer, K. J., Searby, C. C., Hedberg-Buenz, A., Cave, M., Anderson, M. G., … & Sheffield, V. C. (2021). Ectopic expression of BBS1 rescues male infertility, but not retinal degeneration, in a BBS1 mouse model. Gene Therapy, 1-9. DOI: 10.1038 / s41434-021-00241-1
Το σύνδρομο Bardet-Biedl (BBS) είναι μια σπάνια πάθηση των σιλιακών κυττάρων (του ακτινωτού επιθηλίου της ίριδος) για την οποία δεν υπάρχουν τρέχουσες αποτελεσματικές θεραπείες. Το BBS είναι μια γενετικά ετερογενής ασθένεια, αν και η μετάλλαξη M390R στο γονίδιο BBS1 εμπλέκεται στο ~ 25% όλων των γενετικών διαγνώσεων του BBS. Τα βασικά χαρακτηριστικά της νόσου BBS περιλαμβάνουν εκφυλισμό του αμφιβληστροειδούς, παχυσαρκία, ανδρική υπογονιμότητα, πολυδακτυλία, διανοητική αναπηρία και νεφρικές ανωμαλίες. Οι ασθενείς με μεταλλάξεις στα γονίδια BBS συχνά παρουσιάζουν νυχτερινή τύφλωση μέσα στην πρώτη δεκαετία της ζωής τους, η οποία εξελίσσεται σε πλήρη τύφλωση. Αυτό οφείλεται στην προοδευτική απώλεια φωτοϋποδοχέων κυττάρων. Η ανδρική υπογονιμότητα προκαλείται από την έλλειψη σπερματοζωαρίων flagella, καθιστώντας τα ακίνητα. Σε αυτήν τη μελέτη, έχει μεταβιβαστεί ο αρχέγονος τύπους του ανθρώπινου γονίδιο BBS1, που καθοδηγείται από τον προαγωγέα CAG, στις μεταλλάξεις Bbs1 M390R / M390R σε μοντέλα πειραματόζωων ποντικιών για να προσδιοριστεί εάν η έκτοπη έκφραση του γονιδίου BBS1 διαφυλάσσει την ανδρική υπογονιμότητα και τον εκφυλισμό του αμφιβληστροειδούς. Ο γενετικός έλεγχος με qRT-PCR υποδεικνύει ότι το γονίδιο BBS1 εκφράζεται σε πολλούς ιστούς του ποντικιού, με την υψηλότερη έκφραση να παρατηρείται στους όρχεις και με την χαμηλότερη έκφραση στον οφθαλμό και τον υποθάλαμο. Η ανοσοϊστοχημεία του γονιδίου στον οφθαλμό έδειξε ελάχιστη ή καθόλου έκφραση στο εξωτερικό πυρηνικό στρώμα των φωτοϋποδοχέων. Τα αρσενικά ποντίκια που συγκατοικούν με θηλυκά ποντίκια WT, είναι σε θέση να αποκτήσουν απογόνους, υποδεικνύοντας ότι ο αρσενικός φαινότυπος υπογονιμότητας του BBS διασώζεται διαγωνιδιακά. Τα αποτελέσματα αυτής της μελέτης δείχνουν ότι η πτυχή της ανδρικής υπογονιμότητας του BBS είναι ένας ελκυστικός στόχος για γονιδιακή θεραπεία.
13. Ηλεκτρονική προσθετική αμφιβληστροειδούς για σοβαρή απώλεια όρασης στη γεωγραφική ατροφία σε περιπτώσεις ηλικιακής εκφύλισης ωχράς κηλίδας: Πρώτη χρήση στον άνθρωπο
Stanga, P. E., Tsamis, E., Siso-Fuertes, I., Dorn, J. D., Merlini, F., Fisher, A., … & Greenberg, R. J. (2021). Electronic retinal prosthesis for severe loss of vision in geographic atrophy in age-related macular degeneration: First-in-human use. European Journal of Ophthalmology, doi: 10.1177 / 11206721211000680.
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Μέχρι σήμερα δεν υπάρχουν ακόμη διαθέσιμες εγκεκριμένες θεραπείες για τη νόσο Γεωγραφική Ατροφία (GA) ως δευτερογενή επιπλοκή της ηλικιακής εκφύλισης της ωχράς κηλίδας (ΙΕΩΚ).
ΜΕΘΟΔΟΙ
Μελέτη μονής, μη τυχαιοποιημένης μελέτης ελέγχου ασφάλειας και αποτελεσματικότητας που παρουσιάζει τα προκαταρκτικά αποτελέσματα σε μια ομάδα πέντε ασθενών με ΙΕΩΚ που έχουν εκδηλώσει γεωγραφική ατροφία (GA) τελευταίου σταδίου που εμφυτεύτηκαν επιτυχώς με το Σύστημα προσθετικής αμφιβληστροειδούς Argus II (Second Sight Medical Products Inc., Sylmar, CA, USA). Έλεγχος με εκτεταμένη απεικόνιση fundus, συμπεριλαμβανομένων φωτογραφιών του αμφιβληστροειδούς με τους οποίους μετρήθηκε η περιοχή GA. Ένας συνδυασμός προσαρμοσμένων και παραδοσιακών δοκιμασιών σχεδιασμένων για άτομα με χαμηλή όραση αξιολόγησαν την οπτική λειτουργία των ασθενών σε θέματα ανάγνωσης κειμένων. Εκτελέστηκε μια λειτουργική αξιολόγηση με άτομο με χαμηλή όραση ως παρατηρητής για την αξιολόγηση της επίδρασης του εμφυτευμένου συστήματος στην καθημερινή ζωή του ατόμου. Επιπλέον, μια μελέτη για την αξιολόγηση των δομικών χαρακτηριστικών του οπτικού φλοιού του εγκεφάλου πραγματοποιήθηκε σε ένα άτομο χρησιμοποιώντας απεικόνιση μαγνητικού συντονισμού.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ
Αναφέρθηκαν επτά ανεπιθύμητες ενέργειες που σχετίζονται με τη συσκευή, τέσσερις από τις οποίες χαρακτηρίστηκαν ως σοβαρές ανεπιθύμητες ενέργειες. Η αποκόλληση του αμφιβληστροειδούς αναφέρθηκε σε τρεις ασθενείς και αντιμετωπίστηκε επιτυχώς εντός 12 μηνών από την έναρξη. Οι δοκιμές έδειξαν βελτίωση της οπτικής λειτουργίας σε τρεις από τους πέντε ασθενείς με ενεργοποιημένο το σύστημα. Η απεικόνιση μαγνητικού συντονισμού που αξιολογήθηκε σε έναν ασθενή μετά την εμφύτευση υποδηλώνει επιλεκτική αύξηση της φλοιώδους μυελίνης και του πάχους στις οπτικές περιοχές του εγκεφάλου 1 έτος μετά την εμφύτευση.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ
Οι επιθηλιακές ηλεκτρονικές προσθέσεις μπορούν να εμφυτευτούν με επιτυχία σε περιοχές του αμφλ/δή που έχουν προσβληθεί από GA δευτερογενώς στα όψιμα στάδια της ΙΕΩΚ και μπορούν να προκαλέσουν οπτικές αντιλήψεις με ηλεκτρική διέγερση των υπολειπόμενων νευροϋποδοχέων και να βελτιώσουν τη βασική οπτική λειτουργία σε ασθνείς που επηρεάζονται.
14. Αναδυόμενες καινοτομίες στη νανο-ενεργοποιημένη θεραπεία κατά της ηλικιακής εκφύλισης της ωχράς κηλίδας
Dubey, S. K., Pradhan, R., Hejmady, S., Singhvi, G., Choudhury, H., Gorain, B., & Kesharwani, P. (2021). Emerging innovations in nano-enabled therapy against age-related macular degeneration: A paradigm shift. International Journal of Pharmaceutics, 120499. https://doi.org/10.1016/j.ijpharm.2021.120499
Η ηλικιακή εκφύλιση της ωχράς κηλίδας (ΙΕΩΚ) είναι μια εκφυλιστική οφθαλμική νόσος, που είναι η κύρια αιτία μη αναστρέψιμης απώλειας όρασης μεταξύ ατόμων ηλικίας 50 ετών και άνω. Τόσο οι γενετικοί όσο και οι περιβαλλοντικοί παράγοντες ευθύνονται για την προοδευτική βλάβη της κεντρικής όρασης. Είναι μια πολυπαραγοντική ασθένεια του αμφιβληστροειδούς με χαρακτηριστικά όπως η εμφάνιση κηλίδων drusen, υποχρωματισμός και / ή υπερχρωματισμός του μελάγχρου επιθηλίου του αμφιβληστροειδούς, ακόμη και με εμφάνιση χοριοειδικής νεοαγγείωσης σε ορισμένους ασθενείς. Η ΙΕΩΚ έχει δύο κύριες μορφές: εξιδρωματικό τύπο (υγρό) και ατροφικό τύπο (ξηρό) με αλλαγές που επηρεάζουν την ωχρά κηλίδα και οδηγεί σε μειωμένη όραση. Παρόλο που ο αμφιβληστροειδής παραμένει προσβάσιμος χώρος για τη διοχέτευση φαρμάκων, δεν υπάρχουν τρέχουσες επιλογές για τη θεραπεία ή τη θεραπεία της ΙΕΩΚ. Τα υπάρχοντα ακριβά θεραπευτικά μεσα δεν είναι σε θέση να θεραπεύσουν την υποκείμενη παθολογία, αλλά εμφανίζουν πολλές παρενέργειες. Ωστόσο, οι πρόσφατες καινοτομίες στη νανοθεραπευτική παρέχουν μια βέλτιστη εναλλακτική λύση της διοχέτευσης φαρμάκων για τη θεραπεία της νεοαγγειακής μορφής ΙΕΩΚ. Αυτές οι τεχνολογίες νέας εποχής στην κλίμακα νανομέτρων θα ενισχύσουν τη βιοδραστικότητα και θα βελτιώσουν τη βιοδιαθεσιμότητα των φαρμάκων στον τόπο δράσης για τη θεραπεία της ΙΕΩΚ. Η νανοϊατρική παρέχει επίσης παρατεταμένη απελευθέρωση του φαρμάκου με παρατεταμένη κατακράτηση μετά από διείσδυση στους οφθαλμικούς ιστούς. Σε αυτήν την ανασκόπηση, οι πληροφορίες για τους κυτταρικούς και μοριακούς μηχανισμούς που σχετίζονται με την παθοφυσιολογία παρέχονται από οφθαλμούς που πάσχουν από ΙΕΩΚ. Χρησιμεύει επίσης στην επισκόπηση της τρέχουσας προόδου στα συστήματα διοχέτευσης φαρμάκων με βάση τα νανοσωματίδια που προσφέρουν εφικτές θεραπείες στην ΙΕΩΚ.
15. Αξιολόγηση μιας μαζικής οπτικής δοκιμασίας που διενεργείται κάτοικόν για αξιοποίησή στην Τηλεϊατρική
Crossland, M. D., Dekker, T. M., Hancox, J., Lisi, M., Wemyss, T. A., & Thomas, P. B. (2021). Evaluation of a home-printable vision screening test for telemedicine. JAMA ophthalmology, 139(3), 271-277. doi: 10.1001 / jamaophthalmol.2020.5972.
ΣΗΜΑΣΙΑ
Πολλά οφθαλμολογικά ραντεβού έχουν μετατραπεί σε αξιολογήσεις μέσω τηλεϊατρικής. Η χρήση ενός εκτυπώσιμου γραφήματος αξιολόγησης όρασης σε ραντεβού τηλεϊατρικής οφθαλμολογικής εξέτασης που μπορεί να χρησιμοποιηθεί από άτομα που αποκλείονται από ψηφιακές δοκιμές, δεν έχει ακόμη επικυρωθεί.
ΣΤΟΧΟΙ
Για την αξιολόγηση της επαναληψιμότητας της εκτίμησης της οπτικής οξύτητας που μετράται με τη χρήση μιας μαζικής δοκιμασίας οπτικής οξύτητάς που διενεργείται κάτοικόν (Home Acuity Test – HAT) και τον έλεγχο συμφωνίας των αποτελεσμάτων του HAT με τα αντίστοιχα που εκτιμώνται στην κλινική πράξη.
ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ, ΡΥΘΜΙΣΗ ΚΑΙ ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΝΤΕΣ
Αυτή η διαγνωστική μελέτη πραγματοποιήθηκε από τις 11 έως τις 22 Μαΐου 2020, μεταξύ 50 συμμετεχόντων ελέγχου και 100 εξωτερικών οφθαλμολογικών ασθενών που ανέφεραν υποκειμενικά σταθερή όραση και παρακολουθούσαν κλινικές συνεδρίες ρουτίνας με αξιοποίηση της τηλεϊατρικής. Η ανάλυση Bland-Altman της διορθωμένης οπτικής οξύτητας που μετρήθηκε με το HAT συγκρίθηκε με την τελευταία μετρούμενη οπτική οξύτητα στην κλινική πράξη σε ένα συμβατικό διάγραμμα logMAR μελέτης για τη διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια πρώιμης θεραπείας.
ΚΥΡΙΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΚΑΙ ΜΕΤΡΗΣΕΙΣ
Για τους συμμετέχοντες στον έλεγχο, για την επαναληψιμότητα του HAT και τη συμφωνία με την τυπική μέτρηση οπτικής οξύτητας logMAR. Για οφθαλμολογικούς εξωτερικούς ασθενείς, ελέγχθηκεσυμφωνία με την τελευταία καταγεγραμμένη οπτική οξύτητα στην κλινική μονάδα και σύμφωνα με τη Διεθνή Ταξινόμηση Νοσημάτων και Σχετικών Προβλημάτων Υγείας, για την οπτική εξασθένηση.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΚΑΙ ΣΥΝΑΦΕΙΑ
Αυτή η μελέτη προτείνει ότι το HAT μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τη μέτρηση της οπτικής οξύτητας μέσω τηλεφώνου για ένα ευρύ φάσμα εξωτερικών ασθενών με διαφορετικές οπτικές καταστάσεις. Η επαναληψιμότητα της δοκιμασίας είναι σχετικά υψηλή και η συμφωνία των αποτελεσμάτων στην κατηγοριοποίηση της όρασης είναι καλή για αυτό το δείγμα, υποστηρίζοντας τη χρήση τυπωμένων γραφημάτων σε αυτό το πλαίσιο.
16. Αναγνώριση 13 νέων μεταλλάξεων USH2A σε Κινέζους ασθενείς με μελαγχρωστική αμφιβληστροειδοπάθεια επί συνδρόμου Usher με προσδιορισμό γονιδίων μέσω αλληλούχισης επόμενης γενιάς
Qu, L. H., Jin, X., Long, Y. L., Ren, J. Y., Weng, C. H., Xu, H. W., … & Yin, Z. Q. (2020). Identification of 13 novel USH2A mutations in Chinese retinitis pigmentosa and Usher syndrome patients by targeted next-generation sequencing. Bioscience reports, 40(1). Doi: 10.1042 / BSR20193536
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Το γονίδιο USH2A κωδικοποιεί την usherin, μια πρωτεΐνη βασικής μεμβράνης που εμπλέκεται στην ανάπτυξη και την ομοιόσταση του εσωτερικού μέρους του αυτιού και του αμφιβληστροειδούς. Οι μεταλλάξεις στο USH2A συνδέονται με το σύνδρομο Usher τύπου II (USH II) και τη μη-συνδρομική μελαγχρωστική αμφιβληστροειδοπάθεια (RP). Η μοριακή διάγνωση μπορεί να παρέχει εικόνα για την παθογένεση αυτών των ασθενειών, να διευκολύνει την κλινική διάγνωση και να εντοπίσει άτομα που μπορούν να επωφεληθούν περισσότερο από τη θεραπεία αντικατάστασης γονιδίων ή κυττάρων. Εδώ, αναφέρονται 21 παθογόνες μεταλλάξεις στο γονίδιο USH2A που αναγνωρίστηκαν σε 11 κινεζικές οικογένειες χρησιμοποιώντας τη στοχευμένη τεχνολογία αλληλούχισης επόμενης γενιάς (NGS).
ΜΕΘΟΔΟΙ
Συνολικά, εγγράφηκαν 11 ασύνδετες κινεζικές οικογένειες και πραγματοποιήθηκε γονιδιακός έλεγχος με NGS για τον εντοπισμό μεταλλάξεων στο γονίδιο USH2A. Χρησιμοποιήθηκαν παραλλαγές ανάλυσης, επικύρωση Sanger και τεστ διαχωρισμού για την επικύρωση των μεταλλάξεων που προκαλούν ασθένεια σε αυτές τις οικογένειες.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ
Εντοπίστηκαν 21 παθογόνες μεταλλάξεις, εκ των οποίων 13, συμπεριλαμβανομένων 5 που σχετίζονται με μη-σύνδρομο RP και 8 με USH II, δεν έχουν αναφερθεί προηγουμένως. Οι νέες παραλλαγές διαχωρίστηκαν από τον φαινότυπο ασθένειας στις προσβληθείσες οικογένειες και απουσίαζαν από τα άτομα ελέγχου. Γενικά, η οπτική δυσλειτουργία και η αμφιβληστροειδοπάθεια παρουσιαζόταν μεταξύ των ασθενών με USH II και μη-συνδρομικού RP με μεταλλάξεις USH2A.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ
Αυτά τα ευρήματα παρέχουν τη βάση για τη διερεύνηση σχέσεων γονότυπου-φαινοτύπου σε Κινέζους ασθενείς με USH II και RP για αποσαφήνιση της παθοφυσιολογίας και των μοριακών μηχανισμών των ασθενειών που σχετίζονται με μεταλλάξεις USH2A.
17. Επίπτωση και Φυσική Ιστορία αμφιβληστροειδοχωριοειδικής Νεοαγγείωσης σε Βελτιωμένο Σύνδρομο κωνίων S-Cone
Nowilaty, S. R., Alsalamah, A. K., Magliyah, M. S., Alabdullah, A. A., Ahmad, K., Semidey, V. A., … & Schatz, P. (2021). Incidence and Natural History of Retinochoroidal Neovascularization in Enhanced S-Cone Syndrome. American Journal of Ophthalmology, 222, 174-184. DOI: 10.1016 / j.ajo.2020.09.010
ΣΤΟΧΟΣ
Εξετάστηκε η συχνότητα και η φυσική ιστορία της αμφιβληστροειδοχωριοειδικής Νεοαγγείωσης σε Βελτιωμένο Σύνδρομο κωνίων S-Cone (ESCS)
ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ
Αναδρομικές μελέτες περιπτώσεων.
ΜΕΘΟΔΟΙ
Αυτή η μονοκεντρική μελέτη περιελάμβανε 14 από 93 ασθενείς που έπασχαν από ESCS που είχαν συμπτώματα ενεργού ή ανενεργού RCN σε ≥ 1 οφθαλμούς. Πραγματοποιήθηκε πολυτροπική απεικόνιση του αμφιβληστροειδούς, ηλεκτροαμφιβληστροειδογράφημα πλήρους πεδίου και μοριακή γενετική ανάλυση του γονιδίου NR2E3. Τα κύρια μέτρα έκβασης περιελάμβαναν τη σωρευτική επίπτωση του RCN στο ESCS, τον τύπο και τον τρόπο εξέλιξης της αμφιβληστροειδοχωριοειδικής Νεοαγγείωσης.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ
Δεκατέσσερεις (15,1%) από 93 ασθενείς με ESCS είχαν RCN σε τουλάχιστον έναν οφθαλμό σε ηλικία 2 έως 27 ετών. Και τα 22 RCN (21 οφθαλμοί από 14 ασθενείς) ήταν εντοπισμένα στην ωχρά κηλίδα. Δώδεκα από τα RCN ήταν ενεργά με εξιδρώματα / αιμορραγίες. Από αυτά, 5 εμφανίστηκαν εκ νέου σε μια υποκρημική τοποθεσία, με φωτογραφικά στοιχεία που έδειχναν ότι δεν προϋπήρχαν βλάβες. Οι τελευταίες περιπτώσεις ήταν συμβατές με νεοαγγείωση τύπου 3 ή πολλαπλασιασμό του αμφιβληστροειδούς και στη συνέχεια εξελίχθηκαν σε μονοεστιακά ινωτικά οζίδια. Οι υπόλοιπες ενεργές βλάβες είχαν όλες κάποιο βαθμό προϋπάρχουσας ίνωσης και παρέμειναν σταθερές. Δέκα ανενεργά ινωτικά οζίδια, πανομοιότυπα με βλάβες τελικού σταδίου, βρέθηκαν και υποτίθεται ότι αντιπροσωπεύουν θεραπευμένες περιπτώσεις RCN.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ
Το RCN, μια θεραπεύσιμη κατάσταση, μπορεί να εμφανιστεί ήδη από την ηλικία των 2 ετών και μπορεί να είναι πολύ πιο συχνή σε ασθενείς με ESCS από ό, τι είχε εκτιμηθεί προηγουμένως. Μπορεί να είναι η κύρια αιτία της μονοεστιακής υποαγγειακής ίνωσης που παρατηρείται συνήθως σε αυτήν την κατάσταση. Απαιτείται πρόσθετη έρευνα για τον προσδιορισμό της παθογένεσης της αμφιβληστροειδοχωριοειδικής Νεοαγγείωσης σε ασθενείς με ESCS και τη βέλτιστη αντιμετώπισή του.
18. Κληρονομικές ασθένειες του αμφιβληστροειδούς: Θεραπευτικές, κλινικές δοκιμές και τελικά σημεία – Μια ανασκόπηση
Georgiou, M., Fujinami, K., & Michaelides, M. (2021). Inherited retinal diseases: Therapeutics, clinical trials and end‐points‐A review. Clinical & Experimental Ophthalmology. https://doi.org/10.1111/ceo.13917
Οι κληρονομικές ασθένειες του αμφιβληστροειδούς (IRDs) είναι μια κλινικά και γενετικά ετερογενής ομάδα διαταραχών που χαρακτηρίζονται από εκφυλισμό ή δυσλειτουργία των φωτοϋποδοχέων κυττάρων. Αυτές οι διαταραχές παρουσιάζονται συνήθως με σοβαρή απώλεια όρασης που μπορεί να είναι προοδευτική, με την έναρξη της νόσου να κυμαίνεται από συγγενή έως την όψιμη ενήλικη ζωή. Οι εξελίξεις στη γενετική, την απεικόνιση του αμφιβληστροειδούς και τη μοριακή βιολογία, συνωμότησαν για να δημιουργήσουν το ιδανικό περιβάλλον για τη δημιουργία θεραπειών για τις IRDs, με την πρώτη εγκεκριμένη γονιδιακή θεραπεία και την έναρξη πολλαπλών κλινικών δοκιμών. Το εύρος αυτής της επισκόπησης είναι να εξοικειωθούν οι κλινικοί ιατροί και οι επιστήμονες με την τρέχουσα διαχείριση και τις προοπτικές για νέες θεραπείες για: (1) δυστροφίες της ωχράς κηλίδας, (2) δυστροφίες κωνίων και ραβδίων, (3) σύνδρομα δυσλειτουργίας κωνίων, (4) Leber συγγενής αμαύρωση, (5) δυστροφίες κωνίων ράβδίων, (6) σύνδρομα δυσλειτουργίας ραβδίων και (7) χοριοειδικές δυστροφίες. Συνοψίζονται επίσης εν συντομία τα ερευνητικά τελικά σημεία για τις τρέχουσες κλινικές δοκιμές.
19. Η ενδοκρανιακή παροχή γονιδιακής θεραπείας AAV9 αποτρέπει εν μέρει τον εκφυλισμό του αμφιβληστροειδούς και τα οπτικά ελλείμματα σε πειραματόζωα ποντίκια CLN6-Batten
White, K. A., Nelvagal, H. R., Poole, T. A., Lu, B., Johnson, T. B., Davis, S., … & Weimer, J. M. (2021). Intracranial delivery of AAV9 gene therapy partially prevents retinal degeneration and visual deficits in CLN6-Batten disease mice. Molecular Therapy-Methods & Clinical Development, 20, 497-507. doi: 10.1016 / j.omtm.2020.12.014.
Η νόσος Batten είναι μια οικογένεια σπάνιων, θανατηφόρων, νευρο-παιδιατρικών παθήσεων που παρουσιάζουν μείωση της μνήμης / μάθησης, τύφλωση και απώλεια κινητικής λειτουργίας. Πρόσφατα, αναφέρθηκε η χρήση της γονιδιακής θεραπείας με τη μεσολάβηση μεταφορέων αδενοϊων (AAV9) που αποτρέπει την εξέλιξη της νόσου σε μοντέλο πειραματόζωων ποντικών που φέρουν τη μετάλλαξη CLN6-Batten (Cln6 nclf), αποκαθιστώντας τη διάρκεια ζωής στα ζώα που υποβλήθηκαν σε θεραπεία. Παρά την επιτυχία της γονιδιακής θεραπείας με μεσολάβηση αδενοϊών, η στρατηγική δοσολογίας βελτιστοποιήθηκε για διοχέτευση στο εγκεφαλικό παρέγχυμα και μπορεί να περιορίσει το θεραπευτικό δυναμικό σε άλλους ιστούς που σχετίζονται με την ασθένεια, όπως ο οφθαλμός. Εδώ, εξετάζεται εάν η παροχή εγκεφαλονωτιαίου υγρού (CSF) του scAAV9.CB.CLN6 είναι αρκετή για τη βελτίωση των οπτικών ελλειμμάτων στα μοντέλα πειραματόζωων Cln6 nclf. Φαίνεται ότι η ενδοεγκεφαλοκοιλιακή (icv) διοχέτευση του scAAV9.CB.CLN6 αποτρέπει εντελώς την παθολογία της νόσου Batten στα κέντρα οπτικής επεξεργασίας του εγκεφάλου, διατηρώντας τους νευρώνες του ανώτερου λοβίου, του θαλάμου και του εγκεφαλικού φλοιού. Είναι σημαντικό ότι η γονιδιακή θεραπεία scAAV9.CB.CLN6 που διοχετεύεται με τη μέθοδο icv εκφράζεται επίσης σε πολλά κύτταρα σε όλο τον κεντρικό αμφιβληστροειδή, διατηρώντας πολλούς φωτοϋποδοχείς που συνήθως χάθηκαν σε ποντίκια Cln6 nclf. Τέλος, η θεραπεία με scAAV9.CB.CLN6 διατηρούσε μερικώς την οπτική οξύτητα σε πειραματόζωα Cln6 nclf ποντίκια όπως αξιολογήθηκε με οπτοκινητική απόκριση. Συνολικά, αναφέρεται η πρώτη εμφάνιση αδενοϊών ως μεταφορείς γονιδιακής θεραπείας μέσω παροχής σε εγκεφαλονωτιαίο υγρό (CSF), έφτασε στα κύτταρα-στόχους και διασώζει από παθολογικά στοιχεία τόσο στο εγκεφαλικό παρέγχυμα όσο και στους νευρώνες του αμφιβληστροειδούς, επιβραδύνοντας έτσι εν μέρει την οπτική επιδείνωση.
20. Ενδοϋαλοειδικές ενέσεις κατά τη διάρκεια της επιδημίας COVID-19: Προστατευτικά μέτρα, συνολική διάρκεια φροντίδας και αντιληπτή ποιότητα φροντίδας σε ένα τριτοβάθμιο κέντρο αμφιβληστροειδούς
Denys, P., Miere, A., Colantuono, D., Jung, C., & Souied, E. H. (2021). Intravitreal injections during COVID-19 outbreak: Protective measures, total duration of care and perceived quality of care in a tertiary retina center. European Journal of Ophthalmology, 11206721211003488. https://doi.org/10.1177%2F11206721211003488
ΣΚΟΠΟΣ
Για την αξιολόγηση της ικανοποίησης του ασθενούς σχετικά με την αιφνίδια αναδιοργάνωση της φροντίδας κατά τη διάρκεια της πανδημίας COVID-19 σε τριτοβάθμια κλινική με διενέργεια ενδοϋαλοειδικών ενέσεων σε ασθενείς (IVI).
ΜΕΘΟΔΟΙ
Μια έρευνα για ασθενείς που συνέχιζαν να λαμβάνουν ενδοϋαλοειδικές ενέσεις για ασθένειες του αμφιβληστροειδούς πραγματοποιήθηκε μεταξύ 23 Απριλίου και 12 Μαΐου 2020. Σχεδιάστηκε ένα ερωτηματολόγιο για να αξιολογηθεί η ικανοποίηση του ασθενούς σχετικά με: εξοπλισμό ατομικής προστασίας (ΜΑΠ), κοινωνική απόσταση, την αντιληπτή ποιότητα φροντίδας και συνολικός χρόνος που αφιερώθηκε στο τμήμα, χρησιμοποιώντας την κλίμακα Likert. Συλλέχθηκε επίσης ο χρόνος που αφιερώνεται ανά ασθενή στην κλινική ενδοϋαλοειδικών εγχύσεων εξωτερικών ασθενών.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ
Στη μελέτη συμπεριλήφθηκαν εκατόν είκοσι επτά οφθαλμοί 108 ασθενών. Ο μέσος χρόνος που αφιερώθηκε στην κλινική εξωτερικών ασθενών IVI ήταν 31,87 +/− 16,61 λεπτά. Στην έρευνα αυτή, το 99,1% των ασθενών ήταν ικανοποιημένοι (πολύ ικανοποιημένοι ή ικανοποιημένοι) με τον νέο τύπο παρεχόμενης περίθαλψης, το 89,8% με τη διάρκεια της περίθαλψης και το 93,5% με τα ΜΑΠ. Η ικανοποίηση συσχετίστηκε με το συνολικό χρόνο που αφιερώθηκε στο νοσοκομείο (p = 0,005), με τους δυσαρεστημένους ασθενείς να ξοδεύουν περίπου 50% περισσότερο χρόνο στο νοσοκομείο από τους ικανοποιημένους ασθενείς.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
Παρά την προσαρμογή που σχετίζεται με την κρίση, η έρευνα αποκάλυψε υψηλή ικανοποίηση των ασθενών στα ΜΑΠ, στην ποιότητα φροντίδας και στον συνολικό χρόνο που αφιερώθηκε στην κλινική IVI για τους εξωτερικούς ασθενείς.
21. Βασικός ρόλος των μεταλλοπρωτεϊνασών των μικρογλοιακών πλεγμάτων στη χοριοειδική νεοαγγείωση
Kim, J., Kim, J. H., Do, J. Y., Lee, J. Y., Yanai, R., Lee, I. K., … & Park, D. H. (2021). Key Role of Microglial Matrix Metalloproteinases in Choroidal Neovascularization. Frontiers in cellular neuroscience, 15, 33. Doi: 10.3389 / fncel.2021.638098
Η ηλικιακή εκφύλιση της ωχράς κηλίδας (AMD), ειδικά η νεοαγγειακή AMD με χοριοειδική νεοαγγείωση (CNV), είναι η κύρια αιτία τύφλωσης στους ηλικιωμένους. Αν και οι μεταλλοπρωτεϊνάσες του πλέγματος (MMPs) εμπλέκονται στην παθολογική οφθαλμική αγγειογένεση, συμπεριλαμβανομένου του CNV, η κυτταρική προέλευση των MMPs στην AMD παραμένει άγνωστη. Η παρούσα μελέτη διερεύνησε το ρόλο των μικρογλοιακών MMPs στο CNV. Οι δραστηριότητες MMP αναλύθηκαν με ζυμογραφία ζελατίνης σε δείγματα υδατικού ιστού από ασθενείς με χοριοειδική νεοαγγείωση και σε ποντικούς που προκλήθηκαν με λέιζερ. Η δραστική MMP-9 αυξήθηκε στα δείγματα υδατικού ιστού σε νεοαγγειακούς ασθενείς με AMD σε σύγκριση με τα άτομα ελέγχου. Στο μελάγχρουν επιθήλιο του αμφιβληστροειδούς (RPE) / χοριοειδές από ποντίκια CNV, το ενεργό MMP-9 αυξήθηκε, ξεκινώντας 1 ώρα μετά την επαγωγή του CNV και παρέμεινε ρυθμισμένο μέχρι την Ημέρα 7. Σε μελάγχρουν επιθήλιο / χοριοειδές από πειραματόζωα ποντίκια με CNV, το ενεργό MMP-9 καταργήθηκε από μινοκυκλίνη, έναν γνωστό αναστολέα της μικρογλοίας, στις 6 ώρες και την 1η ημέρα μετά την επαγωγή του CNV. Η κυτταρομετρία ροής αποκάλυψε ότι το ποσοστό των ενεργοποιημένων μικρογλοιών αυξήθηκε πολύ νωρίς, ξεκινώντας από 1 ώρα μετά την επαγωγή του CNV και διατηρήθηκε μέχρι την Ημέρα 7. Ομοίως, η ανοσοϊστοχημεία αποκάλυψε αυξημένη μικρογλοιακή ενεργοποίηση και έκφραση του MMP-9 σε βλάβες του CNV στις 6 ώρες και 1- ημέρα μετά την επαγωγή του CNV. Το SB-3CT που είναι ένας αναστολέας ΜΜΡ, μείωσε την αγγειακή διαρροή και το μέγεθος της βλάβης σε ποντικούς με CNV που προκλήθηκαν με λέιζερ. Αυτά τα ευρήματα έδειξαν σχεδόν άμεση πρόσληψη ενεργοποιημένης μικρογλοίας και πολύ πρώιμη ενεργοποίηση του παραγόντων MMP-9 στο μελάγχρουν επιθήλιο / χοριοειδή. Η παρούσα μελέτη προσδιόρισε πρόσφατα έναν πιθανό ρόλο για την πρώιμη έκφραση της μικρογλοιακής MMP-9 στο CNV, και επιπλέον ότι η τροποποίηση της έκφρασης της μικρογλοιακής MMP είναι μια νέα πιθανή θεραπευτική αγωγή για το χοριοειδική νεοαγγείωση.
22. Συγγενής Αμαύρωση Leber / σοβαρή δυστροφία του αμφιβληστροειδούς στα αρχικά στάδια εμφάνισης: τρέχουσα διαχείριση και κλινικές δοκιμές
Varela, M. D., de Guimaraes, T. A. C., Georgiou, M., & Michaelides, M. (2021). Leber congenital amaurosis/early-onset severe retinal dystrophy: current management and clinical trials. British Journal of Ophthalmology. doi: 10.1136 / bjophthalmol-2020-318483
Η συγγενής αμαύρωση Leber (LCA) είναι μια σοβαρή συγγενής δυστροφία του αμφιβληστροειδούς. Λαμβάνοντας υπόψη τη μονογονιδιακή του φύση και τα ανοσολογικά και ανατομικά προνόμια του οφθαλμού, η LCA έχει στοχοθετηθεί ιδιαίτερα από μια έρευνα αιχμής. Σε αυτήν την ανασκόπηση, περιγράφεται η τρέχουσα διαχείριση της LCA και επισημαίνονται οι κλινικές δοκιμές που βρίσκονται σε εξέλιξη και που προγραμματίζονται. Οι σχετικές βασικές κλινικές δοκιμές για τη θεραπεία της LCA, οι οποίες κορυφώθηκαν με την πρώτη εγκεκριμένη από την Υπηρεσία Τροφίμων και Φαρμάκων των ΗΠΑ (FDA) και εγκεκριμένη από τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Φαρμάκων (EMA) οφθαλμική γονιδιακή θεραπεία, άνοιξαν το δρόμο για μια νέα εποχή γενετικών θεραπειών στο πεδίο της οφθαλμολογίας. Προς το παρόν, υπάρχουν πολλές κλινικές δοκιμές σε όλο τον κόσμο με εφαρμογή διαφορετικών τεχνικών, με στόχο την επίτευξη καλύτερων αποτελεσμάτων και τη συμμετοχή περισσότερων γονιδίων και παραλλαγών. Η γονιδιακή θεραπεία δεν εφαρμόζει μόνο τη συμπλήρωση γονιδίων με τη χρήση αδενοσυσχετιζόμενων ιών μεταφορέων, αλλά και με αξιοποίηση ομαδοποιήσεων τακτικών διαμεσολαβούμενων σύντομων παλινδρομικών επαναλήψεις (CRISPR), με ενδιάμεση επεξεργασία γονιδίων και με μετα-μεταγραφική ρύθμιση μέσω χρήσης αντιπληροφοριακών ολιγονουκλεοτιδίων. Φαρμακολογικές προσεγγίσεις που σκοπεύουν να μειώσουν τον εκφυλισμό των φωτοϋποδοχέων συμπληρώνοντας τον παράγοντα 11 cis – που είναι στόχος της θεραπείας του αμφιβληστροειδούς και των κυττάρων για την αντικατάσταση των παθογενών στο μελάγχρουν επιθήλιο του αμφιβληστροειδούς, παρέχοντας τροφική και μεταβολική αναπλήρωση της δομής του αμφιβληστροειδούς, είναι επίσης υπό διερεύνηση. Επιπλέον, οι οπτοηλεκτρικές συσκευές και η οπτογενετική είναι επίσης μια επιλογή για ασθενείς με υπολειμματική οπτική οδό. Μετά από περισσότερα από 10 χρόνια από τότε που ο πρώτος ασθενής με LCA έλαβε γονιδιακή θεραπεία, συζητούνται επίσης μελλοντικές προκλήσεις, όπως η αλληλεπικάλυψη μεταξύ διαφορετικών τεχνικών και η μακροχρόνια ανθεκτικότητα της αποτελεσματικότητας. Τα επόμενα 5 χρόνια είναι πιθανό να είναι καθοριστικής σημασίας για το αν οι γονιδιακές θεραπείες θα επιτύχουν την πλήρη υπόσχεσή τους και εάν οι θεραπείες με βλαστικά κύτταρα θα περάσουν στη φάση αξιολόγησης των κλινικών δοκιμών.
23. Απώλεια του γονιδίου του ακτινωτού στο γονίδιο Bbs8. Αποτελέσματα των ελλαττωματικών στοιχείων της φυσιολογίας του μελάγχρου επιθηλίου του αμφιβληστροειδούς.
Schneider, S., De Cegli, R., Nagarajan, J., Kretschmer, V., Matthiessen, P., Intartaglia, D., … & May-Simera, H. L. (2021). Loss of ciliary gene Bbs8 results in physiological defects in the retinal pigment epithelium. Frontiers in Cell and Developmental Biology, 9, 124. Doi: 10.3389 / fcell.2021.607121
Οι πρωτογενείς ακτινοειδής ιστός είναι αισθητήριο όργανο που συμμετέχει σε ζωτικής σημασίας αναπτυξιακές και φυσιολογικές διεργασίες. Η δυσλειτουργία τους προκαλεί μια σειρά φαινοτύπων συμπεριλαμβανομένων των αμφιβληστροειδοπαθειών. Αν και έχουν περιγραφεί πρωτογενείς ακτινοειδείς ιστοί στο μελάγχρουν επιθήλιο του αμφιβληστροειδούς (RPE), λίγα είναι γνωστά για τη συμβολή τους σε βιολογικές διεργασίες εντός αυτού του ιστού. Οι πρωτεΐνες της ακτινοβολίας εντοπίζονται ολοένα και περισσότερο σε θέσεις εκτός της ακτινοβολίας και ενδέχεται να εκτελούν επιπρόσθετες λειτουργίες, διαταραχές των οποίων πιθανώς συμβάλλουν στην παθολογία. Το RPE είναι απαραίτητο για τη διατήρηση των φωτοϋποδοχέων κυττάρων και της οπτικής λειτουργίας. Αυτό αποδεικνύεται με την απώλεια του γονιδίου Bbs8, που κατά κύριο λόγο πιστεύεται ότι είναι ένα ακτινωτό γονίδιο, και στο RPE εμφανίζονται αλλαγές στην έκφραση του γονιδίου αυτού και της πρωτεΐνης που αρχικά εμπλέκονται στις διαδρομές σηματοδότησης και στις αναπτυξιακές διαδικασίες, και σε μεταγενέστερο χρονικό διάστημα επιδρούν στην ομοιόσταση και λειτουργία του RPE. Διαφορετικά ρυθμιζόμενα μόρια που επηρεάζουν την κυτταρική δομή και την κυτταρική πρόσφυση, οδήγησαν σε ελαττωματική κυτταρική πόλωση και μορφολογία που σχετίζεται με έναν πιθανό φαινότυπο επιθηλιακής-μεσεγχυματικής μετάβασης (ΕΜΤ). Τα δεδομένα της έρευνας υπογραμμίζουν το όφελος των συνδυαστικών προσεγγίσεων «omics» με πραγματικά κλινικά (in vivo) δεδομένα για τη διερεύνηση της λειτουργίας των πρωτεϊνών της παθολογίας του ακτινωτού. Τονίζει επίσης τη σημασία των πρωτεϊνών της ακτινοβολίας στο μελάγχρουν επιθήλιο και τη συμβολή τους στις οπτικές διαταραχές, οι οποίες πρέπει να ληφθούν υπόψη κατά το σχεδιασμό στρατηγικών θεραπείας για τον εκφυλισμό του αμφιβληστροειδούς.
24. Χαρτογράφηση του διοφθαλμικού σκοτώματος σε εκφυλιστικές παθήσεις της ωχράς κηλίδας
Vullings, C., & Verghese, P. (2021). Mapping the binocular scotoma in macular degeneration. Journal of Vision, 21(3), 9-9. DOI: 10.1167 / jov.21.3.9
Όταν το σκότωμα είναι διοφθαλμικό στον εκφυλισμό της ωχράς κηλίδας (MD), συχνά κρύβει αντικείμενα ενδιαφέροντος, δεδομένων των προκλήσεων σε ασθενείς να χάνουν οπτικές πληροφορίες. Για να χαρτογραφηθεί το διοφθαλμικό scotoma τόσο με ακρίβεια όσο και με αξιοποίηση των υφιστάμενων μεθόδων που χαρτογραφούν το μονοφθάλμιο scotoma, προτείνεται μια επαναληπτική μέθοδος παρακολούθησης της κατάστασης των οφθαλμών. Οι συμμετέχοντες στη μελέτη ήταν εννέα άτομα με MD και τέσσερα άτομα ως μάρτυρες στην αντίστοιχη ηλικία. Μετρήθηκε η έκταση των μονοφθαλμικών σκοτομάτων χρησιμοποιώντας ένα οφθαλμοσκόπιο λέιζερ σάρωσης / τομογραφία οπτικής συνοχής (SLO / OCT). Στη συνέχεια, χαρτογραφήθηκαν με ακρίβεια τα μονοφθαλμικά και διοφθαλμικά scotomata με έναν μηχανισμό ανιχνευτικό των οφθαλμών, ενώ παρακολουθήθηκε η προσήλωση σε σταθερό σημείο. Οι συμμετέχοντες απαντούσαν όποτε εντόπιζαν φωτεινά σημεία που αναβοσβήνουν, τα οποία παρουσιάστηκαν αρχικά σε ένα χοντρό πλέγμα και, στη συνέχεια, με χειροκίνητα επιλεγμένα σημεία για να βελτιώσουν το σχήμα και τις άκρες/όρια του σκωτώματος. Τα μονοφθαλμικά scotomata που μετρώνται στο SLO και το eye tracker είναι πολύ παρόμοια, επικυρώνοντας τη μέθοδο παρακολούθησης των ματιών για τη χαρτογράφηση σκωμάτων. Επιπλέον, όλοι οι συμμετέχοντες χρησιμοποίησαν θέσεις σταθεροποίησης συμπλέγματος που αντιστοιχούν στην κυρίαρχη προτιμώμενη θέση σταθεροποίησης. Κρίσιμα, για άτομα με διοφθαλμικά σκωτόματα, ο διοφθαλμικός χάρτης από τον εντοπιστή ματιών ήταν σύμφωνος με την αλληλεπικάλυψη των προφίλ μονοφθάλμιου σκοτώματος από το SLO. Έτσι, η περιμετρία που βασίζεται στον εντοπισμό οφθαλμών προσφέρει ένα αξιόπιστο και ευαίσθητο εργαλείο για τη μέτρηση τόσο των μονοφθάλμων όσο και των διοφθαλμικών scotomata, σε αντίθεση με το SLO / OCT που περιορίζεται στην μονοφθαλμική προβολή.
25. Τα μεταβολικά σύνδρομα ως σημαντικές συννοσηρότητες σε ασθενείς με κληρονομικές εκφυλιστικές παθήσεις του αμφιβληστροειδούς: Εμπειρίες από την εθνική βάση δεδομένων υγείας και μια μεγάλη έρευνα κοόρτης με βάση το νοσοκομείο
Chiou, G. J., Huang, D. S., Hu, F. R., Yang, C. M., Yang, C. H., Huang, C. W., … & Chen, T. C. (2021). Metabolic Syndromes as Important Comorbidities in Patients of Inherited Retinal Degenerations: Experiences from the Nationwide Health Database and a Large Hospital-Based Cohort. International journal of environmental research and public health, 18(4), 2065. DOI: 10.3390 / ijerph18042065
Αυτή η μελέτη αποσκοπούσε στην αξιολόγηση των ιατρικών και κοινωνικοοικονομικών επιπτώσεων των IRD χρησιμοποιώντας τη βάση δεδομένων υγείας σε εθνικό επίπεδο και μια μεγάλη έρευνα κοόρτης με βάση το νοσοκομείο. Αυτή η αναδρομική μελέτη διατομής κοόρτης χρησιμοποίησε δεδομένα από την εθνική βάση δεδομένων εθνικής έρευνας για την ασφάλιση υγείας (NHIRD). Όλοι οι ασθενείς με IRD από τον Ιανουάριο του 2012 έως τον Δεκέμβριο του 2016 επιλέχθηκαν από το NHIRD και αντιστοιχίστηκαν με τον γενικό πληθυσμό σε αναλογία 1: 4. Αναλύθηκαν όλες οι μεταβλητές, συμπεριλαμβανομένων της συννοσηρότητας, των φαρμάκων, της χρήσης υπηρεσιών και του ιατρικού κόστους, εντός ενός έτους από την ημερομηνία της διάγνωσης με IRD. Τα δεδομένα για την αναπηρία ανακτήθηκαν από το Taiwan Inherited retina degeneration Project (TIP), μια βάση δεδομένων που βασίζεται σε ιατρικό κέντρο. Συνολικά 4447 και 17.788 περιπτώσεις από την εθνική βάση δεδομένων συμπεριλήφθηκαν στις ομάδες IRD και ελέγχου, αντίστοιχα (p <0,001). Οι ετήσιες επισκέψεις στην οφθαλμολογική κλινική ήταν συχνότερες στην ομάδα ασθενών με IRD (6,80: 1,06, p <0,001), ιδιαίτερα σε τριτοβάθμια ιατρικά κέντρα (p <0,001). Η ομάδα IRD έδειξε μεγαλύτερες αναλογίες πιθανότητας (OR) για συννοσηρότητες που σχετίζονται με το μεταβολικό σύνδρομο, συμπεριλαμβανομένης της υπέρτασης (OR = 1,18, 95% διάστημα εμπιστοσύνης (CI) 1,10 έως 1,26) και του διαβήτη (OR = 1,32, 95% CI 1,21 έως 1,45), και διπλάσιο του μέσου ετήσιου ιατρικού κόστους (2104,3 έναντι 1084,6 USD, p <0,001) και δέκα φορές το ετήσιο κόστος οφθαλμολογικής εξέτασης (369,1 έναντι 36,1 USD, p<0,001). Το μέσο επίπεδο αναπηρίας ήταν 54,17% για όλα τα άτομα. Αυτή η μελέτη αποκάλυψε τις μεγάλες ιατρικές και κοινωνικοοικονομικές επιπτώσεις της IRD όχι μόνο στους ασθενείς με IRD, αλλά και στα μέλη της οικογένειάς τους και σε ολόκληρη την κοινωνία.
26. MicroRNAs και ο άξονας HIF / VEGF σε οφθαλμικές νεοαγγειακές παθήσεις
Plastino, F., Pesce, N. A., & André, H. (2021). MicroRNAs and the HIF/VEGF axis in ocular neovascular diseases. Acta Ophthalmologica. DOI: 10.1111 / aos.14845
Οι οφθαλμικές νεοαγγειακές παθήσεις, όπως η πολλαπλασιαστική διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια, η αμφιβληστροειδοπάθεια της προωρότητας και η σχετιζόμενη με την ηλικία νεοαγγειακή εκφύλιση της ωχράς κηλίδας, είναι οι κύριες αιτίες της απώλειας όρασης σε όλο τον κόσμο. Οι επαγώγιμοι από υποξία παράγοντες και οι αγγειακοί ενδοθηλιακοί αυξητικοί παράγοντες είναι βασικοί μοριακοί προαγωγοί της οφθαλμικής νεοαγγείωσης. Επιπλέον, ο ρόλος των microRNAs ως ρυθμιστών της αγγειογένεσης έχει επεκταθεί, ιδιαίτερα το microRNA που σχετίζεται με την υποξία: hypoxamiRs. Αυτή η ανασκόπηση παρέχει μια σύνοψη των hypoxamiRs που στοχεύουν άμεσα και συγκεκριμένα τα HIF1A και VEGF (νεοαγγειακοί αυξητικοί παράγοντες) mRNA, εμπλέκοντας αυτά με κρίσιμο ρόλο στη ρύθμιση των οφθαλμικών νεοαγγειακών παθολογιών. Τα συζητούμενα microRNAs υπογραμμίζουν πιθανούς διαγνωστικούς δείκτες και θεραπευτικούς παράγοντες σε χοριοειδείς και αμφιβληστροειδείς αγγειογενείς παθήσεις, συμπεριλαμβανομένης της πολλαπλασιαστικής διαβητικής αμφιβληστροειδοπάθειας, αμφιβληστροειδοπάθεια της προωρότητας και της σχετιζόμενης με την ηλικία εκφύλιση της ωχράς κηλίδας.
27. Σύστημα διοχέτευσης νανοσωματιδίων που μεταφέρουν σύνθετα φάρμακα για χρήση σε θεραπεία σε οφθαλμικές εφαρμογές
Hsu, X. L., Wu, L. C., Hsieh, J. Y., & Huang, Y. Y. (2021). Nanoparticle-hydrogel composite drug delivery system for potential ocular applications. Polymers, 13(4), 642. Doi: 10.3390 / polym13040642
Οι ενδοϋαλοειδικές ενέσεις είναι κλινικά καθιερωμένες θεραπευτικές διαδικασίες για τις παθήσεις του οπίσθιου μέρους του οφθαλμού, όπως ο υγρός τύπος ηλικιακής εκφύλισης της ωχράς κηλίδας (υγρή AMD) που απαιτεί μηνιαίες ενδοϋαλοειδικές ενέσεις αντι-αγγειακών ενδοθηλιακών αυξητικών παραγόντων (αντι-VEGF) που είναι πρωτεϊνικά φάρμακα που μπορούν να οδηγήσουν σε επιπλοκές λόγω συχνής δόσης. Σε αυτήν τη μελέτη, σχεδιάστηκε ένα σύνθετο σύστημα διανομής φαρμάκων (DDS) που αποτελείται από φορτίο φαρμακευτικών ουσιών – παραγόντων όπως πολυλακτίδη – συν- νανοσωματίδια γλυκολιδίου (PLGA) και μια υδρογέλη υαλουρονάνης με χημικά σταυροδεσμούς προκειμένου να μειωθεί η συχνότητα της δοσολογίας. Χαρακτηρίστηκε η μορφολογία, το μέγεθος, η σύνθεση και η αποτελεσματικότητα του εν λόγω φορτίου φαρμακευτικών ουσιών στα παρασκευασμένα νανοσωματίδια μεταφορείς. Εξετάστηκαν επίσης οι ιδιότητες των τροποποιημένων πολυμερών υαλουρονάνης. Ο βαθμός διόγκωσης / αποδόμησης και ικανότητας ελεγχόμενης απελευθέρωσης της υαλουρονικής υδρογέλης και του σύνθετου DDS ταυτοποιήθηκε χρησιμοποιώντας αλβουμίνη βόειου ορού (BSA) ως πρότυπο φάρμακο. Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι αυτό το σύστημα μπορεί να διατηρήσει το 75% του βάρους του σε υγρό χωρίς να χάσει την ακεραιότητά του και να απελευθερώσει το μοντέλο φαρμάκου με ρυθμό 0,4 mg / ημέρα για περισσότερο από δύο μήνες υπό φυσιολογικές συνθήκες. Επιπλέον, η σύνθεση νανοσωματιδίων του συστήματος μπορεί να βελτιώσει περαιτέρω τη βιοδιαθεσιμότητα των φαρμάκων διεισδύοντας βαθιά στα στρώματα του αμφιβληστροειδούς. Συμπερασματικά, το προτεινόμενο σύνθετο DDS παρασκευάζεται εύκολα με βιοσυμβατά υλικά και υπόσχεται να παρέχει την παρατεταμένη απελευθέρωση των πρωτεϊνικών φαρμάκων ως καλύτερη θεραπεία για οφθαλμικές νεοαγγειακές παθήσεις όπως η υγρή AMD.
28. Νανοτεχνολογία: επανάσταση στη διοχέτευση φαρμάκων για τη θεραπεία της ηλικιακής εκφύλισης ωχράς κηλίδας
Sharma, P., & Mittal, S. (2021). Nanotechnology: revolutionizing the delivery of drugs to treat age-related macular degeneration. Expert Opinion on Drug Delivery, 1-19. DOI: 10.1080 / 17425247.2021.1888925
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Η ηλικιακή εκφύλιση της ωχράς κηλίδας (AMD) είναι μια προοδευτική ασθένεια του αμφιβληστροειδούς που υποβαθμίζει την ικανότητα του οφθαλμού να διατηρήσει την οπτική του οξύτητα. Οι θεραπείες με χρήση αντιαγγειακού ενδοθηλιακού αυξητικού παράγοντα (VEGF) έχουν σημειώσει σημαντικά βήματα στη βελτίωση της ποιότητας ζωής και υπάρχει μια συνεχής ευκαιρία για βελτίωση της διοχέτευσης, των αποτελεσμάτων και της ευκολίας και της συμμόρφωσης του ασθενούς. Οι διαθέσιμες θεραπείες θα μπορούσαν να αποκτήσουν καλύτερα κλινικά αποτελέσματα με αξιοποίηση νέων θεραπευτικών μέσων με την εφαρμογή της νανοτεχνολογίας.
ΠΕΡΙΟΧΕΣ ΠΟΥ ΚΑΛΥΠΤΕΙ
Αυτή η ανασκόπηση συνοψίζει τη βιολογία των AMD και την παθοφυσιολογία της νόσου μαζί με τις επιτυχίες και τους περιορισμούς των διαθέσιμων θεραπειών. Αναλύει περαιτέρω τις πολλά υποσχόμενες μεθόδους νανοτεχνολογίας που θα μπορούσαν να γίνουν ο ακρογωνιαίος λίθος της μελλοντικής έρευνας για τις παθήσεις AMD για τη βελτίωση της διοχέτευσης των θεραπευτικών παραγόντων και τη μείωση της συχνότητας χορήγησής τους, επιτρέποντας έτσι την ανάπτυξη νέων θεραπειών.
ΓΝΩΜΗ ΕΙΔΙΚΩΝ
Η ισχυρή μετάφραση από την προκλινική εργασία στο κλινικό αποτέλεσμα για την AMD παραμένει μια ανεκπλήρωτη ανάγκη. Είναι σημαντική η συνέχιση της διερεύνησης σε βαθύτερη κατανόηση της βιολογίας και της προώθησης στόχων υψηλής ποιότητας στην κλινική σε συνδυασμό με την εφαρμογή προηγμένης νανοτεχνολογίας για το σχεδιασμό διοχέτευσης των θεραπευτικών παραγόντων με επίκεντρο τον ασθενή τόσο για ξηρό όσο και για υγρό AMD. Λόγω της έλλειψης ρυθμιστικών προτεραιοτήτων και των απαιτητικών αναγκών παραγωγής και της εφοδιαστικής αλυσίδας, το μέλλον των νανο-ενεργοποιημένων τεχνολογιών είναι προκλητικό, αλλά παρουσιάζει συναρπαστικές θεραπευτικές επιλογές για την AMD.
29. Τεχνητή νοημοσύνη και ο ρόλος της για τη μείωση των διαφοροποιήσεων στην οφθαλμική υγεία: Μετάβαση από την ιδέα στην εφαρμογή
Σε αυτό το άρθρο, έγινε προσπάθεια να καθοριστεί ένα πλαίσιο για το πώς να σκεφτούν οι ερευνητές τα πρακτικά βήματα που πρέπει να ληφθούν για να αξιοποιηθούν οι δυνατότητες της τεχνητής νοημοσύνης (AI) ώστε να βελτιωθούν τα αποτελέσματα και να μειωθούν τα προβλήματα όρασης. Όπως πολλές καινοτόμες τεχνολογίες, η AI έχει τη δυνατότητα να διευρύνει το τεχνολογικό χάσμα μεταξύ των πλουσίων και των φτωχών εάν καταλήξει να ενσωματωθεί μόνο σε κάμερες που είναι απαγορευτικά ακριβές, χρησιμοποιεί περιορισμένα πακέτα εκπαίδευσης ή δεν είναι διαθέσιμη στην πλειονότητα του παγκόσμιου πληθυσμού. Από την άλλη πλευρά, σε αντίθεση με πολλές τεχνολογίες που βασίζονται σε εφαρμογές με ακριβά υλικά, οι αλγόριθμοι AI θα μπορούσαν να εφαρμοστούν αρκετά οικονομικά χρησιμοποιώντας την τεχνολογία υγείας των κινητών συσκευές όπως τα κινητά τηλέφωνα, τα τάμπλετ και τα λάπτοπ
Για να κατανοηθεί αυτή η δυναμική της χρήσης της ΑΙ, απαιτείται πολύ περισσότερη έρευνα. Πρέπει να αναπτυχθούν αλγόριθμοι AI που λειτουργούν όχι μόνο με σύνολα δεδομένων υψηλής ποιότητας ή εικόνες από ακριβές κάμερες αλλά και σε πραγματικούς πληθυσμούς με όλες τις περιοριστικές παραμέτρους. Πρέπει να ενθαρρυνθεί η καινοτομία στην ανάπτυξη μοντέλων AI που μπορούν να χρησιμοποιηθούν με τεχνολογίες που είναι ευρέως διαθέσιμες με χαμηλό κόστος σε όλο τον κόσμο. Απαραίτητο είναι να αξιολογηθούν συστηματικά και επιστημονικά τα εμπόδια στην εφαρμογή όχι μόνο για την τεχνητή νοημοσύνη, αλλά και για πολλές τεχνολογίες που βελτιώνουν τα αποτελέσματα και αποδεικνύονται ως καλές πρακτικές με θετική αξία για την κοινωνία. Απαιτούνται χρηματοδοτικοί οργανισμοί για να αναγνωριστεί η αξία όχι μόνο της καινοτόμου τεχνολογικής ανάπτυξης, αλλά και της πρακτικής ααξιολόγησης των υπαρχουσών τεχνολογιών. Η καινοτομία στον χώρο της ιατρικής υπήρξε επιτυχία της σύγκλησης διαφόρων επιστημονικών πεδίων και είναι το αποτέλεσμα καταλυτικών αλληλεπιδράσεων μεταξύ πολλαπλών τομέων εμπειρογνωμοσύνης στην επιστήμη των υπολογιστών, τη μηχανική και την ιατρική. Η εφαρμογή της τεχνητής νοημοσύνης στην ιατρική θα απαιτήσει αντίστοιχα επενδύσεις όχι μόνο από κλινικούς ιατρούς και προγραμματιστές τεχνολογίας, αλλά και από βασικούς ενδιαφερόμενους που επενδύουν σε συστήματα υγείας, ρυθμιστικούς οργανισμούς και από αυτούς που είναι υπεύθυνοι για το κόστος και την αποτελεσματικότητα παροχών της υγειονομικής περίθαλψης. Τέλος, χρειάζεται συνηγορία εκ μέρους των ασθενών ώστε οι ρυθμιστικοί φορείς και οι πάροχοι υπηρεσιών υγείας σε κάθε σύστημα υγειονομικής περίθαλψης πρέπει να αναγνωρίσουν την προστιθέμενη αξία της τεχνητής νοημοσύνης και να αναπτύξουν ένα κατάλληλο και κερδοφόρο περιβάλλον για να ενθαρρύνουν όχι μόνο την καινοτομία αλλά και την εφαρμογή.
30. Επανεξετάστηκε η αυτοσωμική κυρίαρχη γηροειδή ατροφία που προσομοιάζει με δυστροφίες του χοριοειδή: 45 έτη παρακολούθηση και συσχέτιση με μια νέα C1QTNF5 παράμετρο
Kellner, U., Weisschuh, N., Weinitz, S., Farmand, G., Deutsch, S., Kortüm, F., … & Dell’Orco, D. (2021). Autosomal Dominant Gyrate Atrophy-Like Choroidal Dystrophy Revisited: 45 Years Follow-Up and Association with a Novel C1QTNF5 Missense Variant. International Journal of Molecular Sciences, 22(4), 2089. doi: 10.3390/ijms22042089.
Παρουσιάζεται μια μακροχρόνια μελέτη παρακολούθησης της αυτοσωμικής κυρίαρχης γηριοειδούς ατροφίας που προσομοιάζει με δυστροφία του χοριοειδή (adGALCD) και προτείνεται ένας πιθανός συσχετισμός γονότυπου / φαινοτύπου. Η οφθαλμική εξέταση έξι ασθενών από δύο οικογένειες αποκάλυψε συρρέουσες περιοχές ατροφίες του χοριοειδή που προσομοιάζουν με τη γηριοειδή ατροτροφία, ξεκινώντας από τη δεύτερη δεκαετία της ζωής. Η πρόοδος / εξέλιξη της πάθησης συνεχίστηκε κεντρικά, φθάνοντας στην περιοχή των βοθρίων σε ηλικία περίπου 60 ετών. Δεν παρατηρήθηκαν αποθέσεις στιβάδων με αλλοιώσεις στο μελάγχρουν επιθήλιο του αμφιβληστροειδή ή εμφάνιση χοριοειδικών νεοαγγειώσεων, όπως συνήθως παρατηρούνται σε παθήσεις εκφυλισμού του αμφιβληστροειδούς βραδείας έναρξης (LORD). Ολόκληρη η αλληλούχιση του γονιδιώματος αποκάλυψε μια νέα μετάλλαξη missense στο C1QTNF5γονίδιο που βρέθηκε σε ετερόζυγη κατάσταση σε όλα τα άτομα που έχουν νοσήσει. Η ανάλυση απλότυπου έδειξε ότι αυτή η μετάλλαξη που βρέθηκε και στις δύο οικογένειες συνδέεται με την κοινή καταγωγή. Η τρισδιάστατη μοντελοποίηση των πιθανών υπερμοριακών συγκροτημάτων του C1QTNF5 αποκάλυψε ότι η μετάλλαξη Q180E οδήγησε στην αποσταθεροποίηση των τριτοταγών και τεταρτοταγών δομών της πρωτεΐνης, επηρεάζοντας τόσο τη σταθερότητα του μοναδικού πρωτομερούς όσο και ολόκληρης της σφαιρικής κεφαλής, προκαλώντας έτσι επιβλαβείς επιπτώσεις στον σχηματισμό τριμερών σφαιρικών περιοχών C1QTNF5 και της μεταξύ τους αλληλεπίδρασης. Εν κατακλείδι, προτείνεται ότι η μετάλλαξη Q180E προκαλεί έναν συγκεκριμένο φαινότυπο, το adGALCD, που διαφέρει σε πολλές κλινικές πτυχές από παθήσεις εκφυλισμού του αμφιβληστροειδούς βραδείας έναρξης. Αναμένεται βλάβη των βέλτιστων μηχανισμών πρόσφυσης κυττάρων κατά την ανάλυση των επιδράσεων της σημειακής μετάλλαξης σε επίπεδο πρωτεΐνης.
Για την Πανελλήνια Ένωση Αμφιβληστροειδοπαθών,
Απόδοση – Επιμέλεια κειμένου,
Στρατής Χατζηχαραλάμπους.